ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ

ΕΚΤ - Τραπεζίτες μεθόδευσαν την κατάρρευση!

Η διαρροή της απόρρητης έκθεσης Alvarez & Marsal για την Κύπρο «δείχνει» μυστικές πρωτοβουλίες τραπεζιτών και συνέργεια της ΕΚΤ που οδήγησε τον Ελληνισμό στο χάος

Οι πιο σκοτεινές ημέρες του Ελληνισμού φαίνεται πως ήταν αυτές του Δεκέμβρη το 2009. Εκεί ακριβώς βρίσκεται το κλειδί της υποδούλωσης Ελλάδας και Κύπρου μέσω ενός εφιαλτικού σκηνικού που ξεδιπλώνεται στις σελίδες της έκθεσης του οίκου Alvarez & Marsal, που διέρρευσε πριν λίγες ώρες στο διαδίκτυο.
Υπόγειες αγορές Ελληνικών ομολόγων από Κυπριακή τράπεζα, μία ημέρα μόλις μετά την «πανηγυρική» ανακοίνωση της για την μη έκθεση σε Ελληνικά ομόλογα που λόγω των ύποπτων χειρισμών της κυβέρνησης Παπανδρέου, εκείνη ακριβώς την περίοδο άρχισαν να θεωρούνται «τοξικά».

Το σημαντικότερο εύρημα όμως της έκθεσης είναι η «περίεργη» χρηματοδότηση της τράπεζας από την ΕΚΤ, η οποία φαίνεται πως χρησιμοποιήθηκε για αυτές τις αγορές. Αυτή η ενέργεια ζημίωσε την Κυπριακή τράπεζα με το ιλιγγιώδες ποσό που άγγιξε τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ! Αυτός είναι και ο λόγος της κατάρρευσης που πήρε διαστάσεις ντόμινο.
Όπως αναλύεται στην έκθεση, οι αγορές ομολόγων ανήλθαν σε 2,4 δις ευρώ. Εδώ όμως έρχεται και η πραγματική «βόμβα»: Στις 16 Δεκεμβρίου του 2009, η τράπεζα αιτήθηκε και έλαβε χρηματοδότηση από την ΕΚΤ στο ποσό των 3 δισ. ευρώ, το οποίο δεν ήταν απαραίτητο -όπως ρητά αναφέρεται- για να καλύψει ανάγκες του ισολογισμού, αλλά διατέθηκε για την αγορά ομολόγων!
Μια χρηματοδότηση λοιπόν με σκληρούς, μνημονιακούς όρους, που έγινε αποκλειστικά για να διευκολύνει την εξαγορά των «τοξικών» ομολόγων!
Το πόρισμα θέτει σοβαρότατα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα:
- Γιατί η αγορά των Ελληνικών ομολόγων έγινε σε καθεστώς αδιαφάνειας;
-Ποιος ή ποιοι έδωσαν την εντολή;
-Γιατί δεν τηρήθηκαν οι διαδικασίες αποτίμησης της επικινδυνότητας;
-Ποια η γνώμη των ελεγκτικών αρχών;
-Γιατί δεν αγοράστηκαν παράλληλα CDS για να μειωθεί η έκθεση σε αυτά τα ομόλογα;
Ερωτήματα που αυτομάτως πρέπει να εγερθούν και στην Ελλάδα, παραπέμπουν δε στις διαδοχικές ερωτήσεις του Προκόπη Παυλόπουλου, που έμεναν επί μήνες αναπάντητες, έως ότου ο κεντρικός τραπεζίτης Γιώργος Προβόπουλος με μία επιστολή γεμάτη αλαζονεία περιέπλεξε περισσότερο την κατάσταση.
Η έκθεση της Alvarez & Marsal πιθανόν να δίνει απάντηση και για αυτή την ασύδοτη συμπεριφορά των κεντρικών τραπεζιτών: Η ΕΚΤ στην ουσία συνήργησε στο ξεφόρτωμα των ομολόγων, ειδικά από τις ξένες τράπεζες! Η χρηματοδότηση προς το Ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν έφτανε ποτέ στην Ελλάδα, αλλά μείωνε την έκθεση των ξένων τραπεζών στα «τοξικά» ομόλογα που κατέληγαν στην Ελλάδα. Το Ελληνικό χρέος εκτοξευόταν με τους επαίσχυντους νέους όρους δανεισμού και έπαιρνε ως αντίτιμο «χαρτιά», πράγμα που γνώριζε και η ΕΚΤ!
Την ίδια στιγμή, πωλούσε τα CDS, που όπως προκύπτει από την έκθεση, θα ήταν ασπίδα προστασίας, που όμως κάποιοι απεμπόλησαν! Την ίδια σκοτεινή περίοδο του Δεκεμβρίου του 2009, για την οποία τόσα έχουν ακουστεί.
Όπως φαίνεται, δεν είναι τυχαία η αποσιώπηση της έκθεσης της BlackRock, αφού η αντίστοιχη της A&M για την Κύπρο, υποδηλώνει ένα σκοτεινό παιχνίδι στις πλάτες του Ελληνισμού. Που οφείλει πλέον να αναζητήσει τους ενόχους και να αποδώσει ευθύνες.

ΒΙΝΤΕΟ-Τι είχε πει ο Καζάκης για την κρίση στην Κύπρο

Οι γυναίκες που ΔΕΝ γιορτάζουν ποτέ

• Κάθε χρόνο 8 Μαρτίου είναι η γιορτή της γυναίκας… Μια γιορτή για τα δικαιώματα όλων των γυναικών του κόσμου…

Οι διάφορες κυρίες των διάφορων γυναικείων οργανώσεων θα πάνε κομμωτήριο ,θα φορέσουν τα σινιέ τους και θα εκφωνήσουν περισπούδαστους λόγους για την καταπίεση των γυναικών.
Κάποιες άλλες θα πάνε επίσης κομμωτήριο, θα βάλουν επίσης τα καλά τους και θα ξεχυθούν στα διάφορα μπουζουκομάγαζα μέχρι πρωίας,ξεφεύγοντας τάχα απ'την μιζέρια και την καταπίεσή τους.

Κάποιες άλλες δεν θα πάρουν καν χαμπάρι.



Είναι αυτές που κακοποιούνται καθημερινά απ΄τους συντρόφους τους ....

Είναι αυτές που βιάζονται καθημερινά στο σώμα και στην ψυχή ....

Είναι αυτές που πουλιούνται κάθε μέρα για να επιβιώσουν ....

Υπάρχουν κάπου στον κόσμο κι αυτές...



..αλλά κι αυτές...



Είναι αυτές στην Σομαλία αλλά και σε χώρες του δυτικού κόσμου όπου η κλειτοριδεκτομή συνεχίζεται ανεξέλεγκτη ....



Σύμφωνα με τη διδάκτορα Ιστορίας κ. Αριάνδη Γερούκη, όσοι λαοί προχωρούν σε αυτό το έθιμο έχουν την πεποίθηση ότι η γυναικεία κλειτορίδα αποτελεί απομεινάρι του αντρικού φύλου στη γυναίκα και πρέπει οπωσδήποτε να απαλειφθεί ως κάτι ακάθαρτο και επικίνδυνο για τον άνδρα.

Πιστεύεται ακόμη ότι με τη πάροδο του χρόνου η κλειτορίδα θα μεγαλώσει ανεξέλεγκτα και θα απειλήσει ίσως κάποια στιγμή την ακεραιτότητα του αρσενικού, για αυτό και η αφαίρεσή της γίνεται σε πολύ μικρή ηλικία.

Οι γυναίκες που δεν έχουν υποβληθεί σε κλειτοριδεκτομή θεωρούνται ακάθαρτες και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια.

Υπάρχουν τρεις τύποι κλειτοριδεκτομής:

- το κόψιμο της άκρης της κλειτορίδας
- η ολική αφαίρεση της κλειτορίδας και
- ο πιο σκληρός, ο οποίος ονομάζεται φαραωνική περιτομή συνιστά την αποκοπή ολόκληρης της κλειτορίδας, των εσωτερικών και εξωτερικών μεγάλων χειλέων και στη συνέχεια γίνεται συρραφή της εισόδου του κόλπου….

Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως :

Συνολικά 140 εκατομμύρια γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν υποβληθεί σε κλειτοριδεκτομή και ο αριθμός αυξάνεται κάθε χρόνο κατά 2 εκατομμύρια.
Μόνο της Αφρική 92 εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων.
Μέχρι και σήμερα συνιστά μια βάρβαρη τακτική που προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για την υγεία της γυναίκας.

Είναι αυτές που ακόμα και μέχρι σήμερα το να είσαι γυναίκα σημαίνει υπόδουλη και ιδιοκτησία κάποιου ....



Είναι αυτές στην Υεμένη που επιτρέπεται νόμιμα η παιδεραστία! Ανήλικα κοριτσάκια από 8 ετών και πάνω δίνονται έναντι προίκας σε 40χρονους και 50χρονους.
Το κοράνι λέει... πως οι γυναίκες είναι σαν το χωράφι του κάθε άνδρα... έχει δικαίωμα ο καθένας τι και πως θα το σπείρει ....



Είναι όλες αυτές που ΔΕΝ θα γιορτάσουν σήμερα, και που θα τις έχουμε ξεχάσει ΟΛΟΙ την επόμενη μέρα...

Στήνεται το μεγάλο κόλπο των κατασχέσεων από Γερμανικές τράπεζες !!!

Η ρύθμιση για τα ''κόκκινα δάνεια'' υποκρύπτει μία τεράστια παγίδα, ένα “colpo grosso” που έχει στηθεί στο παρασκήνιο με την καθοδήγηση του Βερολίνου και της τρόικας και την ανοχή της κυβέρνησης ή την αδυναμία της να παρέμβει.

Οι Γερμανοί και η τρόικα θα συναινέσουν στη ρύθμιση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, παίρνοντας ως αντάλλαγμα την εξαγορά αυτών των δανείων από Γερμανικές Τράπεζες και ξένα funds.

Αυτό σημαίνει ότι μετά την παρέλευση 3 χρόνων οι Έλληνες δανειολήπτες δεν θα έχουν να κάνουν με την ελληνική τράπεζα που τους χορήγησε το δάνεια αλλά με μία άλλη τράπεζα γερμανικών ή ολλανδικών συμφερόντων που θα έχει εξαγοράσει το δάνειο.
Οι Γερμανοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι την επόμενη τριετία τα ''κόκκινα'' δάνεια νοικοκυριών και επιχειρήσεων θα βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη κατάσταση. Θα αγοράσουν φθηνά τώρα αυτά τα δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες και στη συνέχεια θα προχωρήσουν σε κατασχέσεις ακινήτων και επιχειρήσεων.
Τα ακίνητα θα πωληθούν ή θα διατεθούν με τη διαδικασία της χρονομίσθωσης σε Βορειοευρωπαίους συνταξιούχους και ιδιώτες ενώ ανάλογη κίνηση θα γίνει και με τις επιχειρήσεις, που δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν και θα αλλάξουν χέρια.

Ενδιάμεσος σταθμός αυτού του κόλπου που έχει στηθεί είναι ο Μάρτιος.
Σε ένα μήνα από σήμερα, οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να έχουν καταθέσει το επιχειρησιακό τους σχέδιο στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Για να καταστεί βιώσιμο το επιχειρησιακό τους σχέδιο και κατ' επέκταση και οι ίδιες θα πρέπει να έχουν απαλλαγεί από τα ''κόκκινα δάνεια'', να μειώσουν το δείκτη της σχέσης δανείων προς καταθέσεις.

Με απλά ελληνικά θα υποχρεωθούν να πουλήσουν στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες αποπληρωμής και εξυπηρέτησης.

Ακολούθως θα περάσει νομοθετική ρύθμιση που θα απελευθερώνει τις κατασχέσεις για την πρώτη κατοικία μέσα στο 2014. Ήδη ο κ. Βορίδης έσπευσε να λειτουργήσει ως ''λαγός'' το περασμένο φθινόπωρο. Τότε ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων, ακόμα και από κυβερνητικούς βουλευτές, αλλά αποδείχθηκε ότι ήξερε τι έλεγε.

Στην Ελλάδα βρίσκονται ήδη εκπρόσωποι ξένων funds και τραπεζών που προετοιμάζονται για αυτή την εξέλιξη.

Η κυβέρνηση τηρεί σιγή ιχθύος, επιχειρώντας να εμφανίσει τη ρύθμιση για τα ''κόκκινα δάνεια'' ως επιτυχία.

Οι δανειολήπτες θα πληρώνουν μόνο τόκους για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Μετά την παρέλευσή του θα έχουν να κάνουν με τις Γερμανικές τράπεζες και τα ξένα funds.
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να αποφύγουν τις κατασχέσεις και αυτός είναι να μπορούν να αποπληρώνουν τις δόσεις των δανείων. Πόσοι όμως πιστεύουν ότι αυτό θα συμβεί, με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η ελληνική κοινωνία;

Το κόλπο της διάσωσης δεν βγαίνει και η οικονομία καταρρέει σε δώδεκα μέτωπα

Κάθε μέρα γίνεται περισσότερο προφανές ότι το «κόλπο» γύρω από την ελληνική διάσωση «δεν βγαίνει». Ακόμη και οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές της μνημονιακής πολιτικής παραδέχονται ότι οδηγηθήκαμε σε ένα τρίτο μνημόνιο επειδή… δεν πέτυχαν τα δύο πρώτα.
Τα ερωτήματα είναι:

• Συνεχίζοντας με την ίδια συνταγή, τώρα που και το τρίτο μνημόνιο δείχνει να εξαντλείται, θα πάμε σε τέταρτο;
• Γιατί να μένουμε προσκολλημένοι σε μια πολιτική όταν και οι εμπνευστές της παραδέχονται την αποτυχία της;

Ιδιαίτερα όταν όλοι οι δείκτες, επίσημοι και μη, φωνάζουν ότι το καράβι πάει στα βράχια και η οικονομία καταρρέει σε δώδεκα μέτωπα. Ούτε ένα ούτε δύο…

1 Ύφεση
Η πρώτη επίσημη παραδοχή των δανειστών περί «λάθους» αφορά την υποτίμηση της ύφεσης από τα μέτρα που επέβαλαν από το 2010 και μετά.

Η ραγδαία πτώση της κατανάλωσης και όλες οι παράπλευρες συνέπειες οδήγησαν σε πρωτοφανή μείωση του ΑΕΠ, η εξέλιξη του οποίου θα είναι απρόβλεπτη και τα επόμενα χρόνια. Αυτό αποδεικνύουν οι διαρκείς αναθεωρήσεις των σχετικών δεικτών από την πλευρά του ΔΝΤ.

Την ίδια στιγμή, η Citigroup (ένας οικονομικός παράγοντας του αμερικανικού «στρατοπέδου» με πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα) προέβλεψε προσφάτως ότι η ύφεση το 2013 θα ξεπεράσει το 10% και θα διατηρηθεί και το 2014 (-1%). Σε έκθεση για την παγκόσμια οικονομία ο αμερικανικός οίκος εκτιμά ότι η ελληνική επιστροφή στην ανάπτυξη (με 4,5%) θα συμβεί το 2015, ενώ οι αναλυτές της επιμένουν στην πιθανότητα 50%-75% για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Εδώ να σημειώσουμε ότι το ΔΝΤ, στη βαρυσήμαντη έκθεση «World Economic Outlook» (WEO), τον Οκτώβριο, προέβλεπε ύφεση 6% το 2012 και 4% το 2013. Πρόκειται για τα στοιχεία που αναθεωρήθηκαν αποκαλύπτοντας και τη λάθος εκτίμηση για τις επιπτώσεις της ύφεσης. Στην έκθεση εκείνη, για την ανεργία το Ταμείο προέβλεπε 23,8% το 2012 και αύξηση στο 25,4% το 2013. Όμως ο διευθυντής του ΙΝΕ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ Σάββας Ρομπόλης από τα τέλη του περασμένου έτους είχε εκτιμήσει πως το ποσοστό ανεργίας μπορεί να εκτιναχθεί στο 30% στο κλείσιμο της χρονιάς.

2 Ανεργία
Τελικά οι νέες προβλέψεις που δημοσίευσε το ΔΝΤ στις 18 Ιανουαρίου, μαζί με το αναθεωρημένο μνημόνιο, αναθεώρησαν την ανεργία στο 24,4% το 2012 και στο 26,6% το 2013. Ωστόσο, οι επίσημες μετρήσεις της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι από τον Οκτώβριο του 2012 η ανεργία είχε ήδη εκτιναχθεί στο 26,8%. Είχε δηλαδή ξεπεράσει και την «πρόβλεψη» του ΔΝΤ για το 2013 πριν καν κλείσει το 2012.

Και όλα αυτά την ώρα που σε όσους γνωρίζουν απλά οικονομικά είναι γνωστό ότι τα ποσοστά ανεργίας μεγαλώνουν τους δύο τελευταίους μήνες κάθε χρόνου, καθώς απολύονται οι τελευταίοι των εποχικών επαγγελμάτων, ενώ ειδικότερα στην ελληνική περίσταση είναι επίσης γνωστό ότι Νοέμβριο και Δεκέμβριο «έτρεξαν» πολλά προγράμματα εθελουσίας εξόδου σε επιχειρήσεις. Επομένως, η ανεργία του 2012 είναι πολύ πιθανό να αυξηθεί κι άλλο, επηρεάζοντας άλλη μια φορά τις προβλέψεις και ανατρέποντας τα δεδομένα στα οποία στηρίζονται οι «λύσεις» των δανειστών.
Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, οπότε αναμένονται τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία του Δεκεμβρίου του 2012, η Eurostat δείχνει την τάση: Η Ελλάδα κρατάει το «χρυσό» που πήρε το φθινόπωρο έχοντας ανεργία υψηλότερη της Ισπανίας. Τον Οκτώβριο του 2012 είχαμε ανεργία 26,6% έναντι 26% της Ισπανίας και 11,7% μέσου όρου στην Ε.Ε. Στους νέους η ανεργία έφτασε στο 57,6%, επίσης το υψηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε., μια ακόμη αρνητική πρωτιά που έχουμε πάρει από το 2011. Εκεί ο κοινοτικός μέσος όρος βρίσκεται στο 23,9%.

3 Μείωση εισοδήματος
Με αυτά τα δεδομένα, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τις επιπτώσεις της κρίσης, αν και προκαλούν θλίψη, ήταν τα… αναμενόμενα. Το τρίτο τρίμηνο του 2012 το διαθέσιμο των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 10,6% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011, δηλαδή από 37,2 δισ. ευρώ σε 33,2 δισ. ευρώ. Η μείωση αποδόθηκε σε τρεις λόγους: στη συρρίκνωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 11,3%, στη μείωση κατά 10,2% των κοινωνικών παροχών που εισπράττουν τα νοικοκυριά και στην αύξηση κατά 17,7% των φόρων στο εισόδημα και τις περιουσίες.

4 Πτώση καταναλωτικής δαπάνης
Τη νύφη πλήρωσε η αγορά, καθώς η τελική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 6,1% σε σχέση με το 2011, από 38,2 δισ. ευρώ σε 35,9 δισ. ευρώ. Δηλαδή «χάθηκαν» 2,3 δισ. από την αγορά. Έτσι το ποσοστό αποταμίευσης (ακαθάριστη αποταμίευση προς το ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα) μειώθηκε κατά 8,1% το τρίτο τρίμηνο του 2012 (από 2,8% το τρίτο τρίμηνο του 2011), ενώ οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μειώθηκαν κατά 11,3% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους.
Ο μόνος θετικός δείκτης αφορούσε το πλεόνασμα στο εξωτερικό ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών (+1,8 δισ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 0,8 δισ. το τρίτο τρίμηνο του 2011), αλλά και αυτό οφείλεται στη δραματική μείωση των εισαγωγών λόγω της κρίσης.

5 Αύξηση δανειακών αναγκών
Μια σημαντική ένδειξη, που επιβεβαιώνει το ότι το καράβι οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στα βράχια, αφορά τις καθαρές δανειακές ανάγκες της γενικής κυβέρνησης που για το τρίτο τρίμηνο του 2012 ανέβηκαν σε 7,9 δισ. ευρώ, σε σύγκριση με τα 5,5 δισ. ευρώ το τρίτο τρίμηνο του 2011. Αύξηση πάνω από 20%!

6 Στο κόκκινο τα ληξιπρόθεσμα
Κάθε μήνα, στα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο προστίθεται άλλο 1 δισ. ευρώ. Από τα στοιχεία της ΓΓΠΣ για το 2012 προκύπτει ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές έφτασαν τα 56,6 δισ., εκ των οποίων τα 13,2 δισ. ευρώ προέκυψαν το 2012. Το πρόβλημα άρχισε να «χοντραίνει» το δεύτερο εξάμηνο, αφού από τον Αύγουστο, μέσα σε τέσσερις μήνες, τα νέα χρέη αυξήθηκαν από τα 4 στα 13 δισ. ευρώ. Διόλου τυχαίο που αυτό συμπίπτει χρονικά με την αποστολή των εκκαθαριστικών της εφορίας.

7 Στο ναδίρ οι εισπράξεις από τις εφορίες
Όλοι οι εισπρακτικοί στόχοι που σχετίζονται με τα νοικοκυριά έχουν αποτύχει. Παρά την αναθεώρηση προς τα κάτω του στόχου για τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, ο μηχανισμός δεν μπόρεσε να πετύχει ούτε αυτόν. Αντί για 11,2 δισ. ευρώ, εισπράχθηκαν τελικώς 9,968 δισ. Αποτυχία και στον ΦΠΑ, όπου μαζεύτηκαν 14,95 δισ. έναντι στόχου 15,687 δισ. ευρώ.
Πώς λοιπόν το ΥΠΟΙΚ προσδοκά αύξηση εσόδων από τη φορολογία ακινήτων κατά 380% σε σχέση με τις προβλέψεις του 2010;

8 Απλήρωτο το 25% των δανείων
Άμεση συνέπεια της φορομπηχτικής πολιτικής και της απότομης μείωσης των μισθών είναι η αδυναμία των νοικοκυριών να αποπληρώνουν δάνεια. Έτσι, τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια θα φτάσουν το 2012 το αστρονομικό επίπεδο του 25% αντί της αρχικής εκτίμησης της ΤτΕ για 21,5%. Στο τέλος Νοεμβρίου 2012 το σύνολο των δανείων των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων ανερχόταν σε 230 δισ., από τα οποία τα 52 δισ. είναι καθυστερούμενα.

9 Ύφεση στην ευρωζώνη
Την κατάσταση επιδεινώνουν εξωτερικοί παράγοντες, που δεν σχετίζονται άμεσα με την ελληνική οικονομία. Όπως, π.χ., οι αναθεωρημένες εκτιμήσεις για την ύφεση στην ευρωζώνη, που θα επηρεάσουν περαιτέρω και την Ελλάδα. Όπως είναι γνωστό, το ΔΝΤ κατέληξε ότι η ευρωζώνη θα παραμείνει σε ύφεση και το 2013 καθώς η οικονομία της θα υποχωρήσει κατά 0,2% φέτος έναντι προηγούμενης πρόβλεψης για ανάπτυξη 0,2%. Αντιθέτως, η Κομισιόν αναμένει ότι η ανάκαμψη θα ξεκινήσει από φέτος.

10 Ρίσκο χώρας
Ακόμη πιο αρνητικές επιπτώσεις έχουν οι εκθέσεις ξένων οργανισμών που συντηρούν το υψηλό «ρίσκο χώρας». Πιο πρόσφατη, αυτή της Bank of America, που θεωρεί πως η χώρα θα εξακολουθήσει να αποτελεί ρίσκο το 2013. Όπως αναφέρει, εξακολουθούν να ελλοχεύουν πολιτικά ρίσκα, με βασικό τις ψηφοφορίες στη Βουλή επί μεταρρυθμίσεων που «σπάνε» τις συμφωνίες για τις τριμηνιαίες αναθεωρήσεις του προγράμματος διάσωσης.

11 Αναμονή στις επενδύσεις
Η διατήρηση του ρίσκου κρατάει ακόμη μακριά τις ξένες επενδύσεις, ενώ στη χώρα μας έρχονται κυρίως τα κερδοσκοπικά funds, που είτε βγάζουν τρελά κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα είτε καιροφυλακτούν για να πάρουν κοψοχρονιά κάποια εταιρεία ή από τη λίστα των αποκρατικοποιήσεων ή από τις λίστες των τραπεζών. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μεγάλη ημερίδα που διοργανώθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου στη Νέα Υόρκη για την «επόμενη ημέρα» στην Ελλάδα παρέλασε η αφρόκρεμά τους: Franklin Templeton, Fortress Investment, Blackrock Financial Management, Blackstone, College Retirement Equities Fund, Brock Capital, Baupost Partners, Contrarian, Luxor Capital, Moore Capital, Citi U.S. Pension Investments, Morgan Stanley, Well Fargo Advisors, Rothchild, Paulsοn & Co., Allen & Co, Barclays Capital, Calamos Investments, Deutsche Bank, Citi, Goldman Sachs, ABN AMRO, Knight Capital, Mizuho Securities, Caxton Associates, Dupont Capital, Evercore Group, Fiduciary Trust, GE Capital, ING Investment, Keefe Bruyette & Woods, Lazard Asset Management, Macarthur Capital, Merrill Lynch, Moelis & Co., Oppenheimer, Prudential, Raymond James, Rockefeller & Co., Smith Barney, Stifel Nikolaus Wiesel, UBS Financial Services. Από αυτούς ούτε ένας δεν έχει επενδυτικό πρόγραμμα στην Ελλάδα, παρά μόνο… ενδιαφέρον για «ευκαιρίες». Δηλαδή πλιάτσικο.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι τα… μεγάλα funds, εκπρόσωποι των οποίων συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό σε πολυδιαφημισμένα (από το Μαξίμου) ραντεβού, είναι μικρομεσαία «μαγαζιά», με στόχο μάλλον να αρπάξουν κάποια τράπεζα στις διαδικασίες αύξησης κεφαλαίου, όπως έκαναν και στην Ιρλανδία. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η «κινητικότητα» δεν έχει συνοδευτεί από κάποιο ντιλ.

12 Εκτός στόχων οι αποκρατικοποιήσεις… νέα μέτρα στον ορίζοντα
Το περιβάλλον γίνεται ακόμη πιο «ζόρικο» από τις καθυστερήσεις και τα διαρκή προβλήματα στις αποκρατικοποιήσεις. Με τον ΟΠΑΠ και τη ΔΕΠΑ σε κρίσιμη καμπή και σοβαρές περιπλοκές, είναι αμφίβολο πόσο θα επιτευχθούν οι εισπρακτικοί στόχοι, έστω και μετά τη γιγαντιαία αναθεώρησή τους προς τα κάτω.
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Κομισιόν, από τις αποκρατικοποιήσεις προβλέπεται ότι θα εισπραχθούν 100 εκατ. το πρώτο τρίμηνο του 2013, 1 δισ. το δεύτερο τρίμηνο και από 700 εκατ. τα δύο επόμενα. Αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι, η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει νέα μέτρα. Και βέβαια, τα νέα μέτρα (επιπλέον των 4 δισ. των απροσδιόριστων μέτρων που χρωστάμε στους δανειστές για το 2015-16) θα τινάξουν πάλι στον αέρα τόσο την πραγματική οικονομία όσο και τους «στόχους» που μας έχουν βάλει, συνεχίζοντας τον φαύλο κύκλο που άνοιξε το 2010.
Αμφιβάλλετε ακόμη ότι πρόκειται για συνταγή αποτυχίας;

“Έφυγε” ο Μοσχατιώτης σκηνοθέτης Μένιος Δίτσας

Έφυγε από τη ζωή, χτες (22/1), ο γνωστός Μοσχατιώτης σκηνοθέτης Μένιος Δίτσας, νικημένος από τον καρκίνο.
Ο εκλιπών ήταν γέννημα – θρέμμα Μοσχατιώτης και έφυγε σε ηλικία 71 ετών.
Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει τις εξής ταινίες και ντοκιμαντέρ:
Κάπως έτσι 1980
Κουφονήσι, το νησί της Πορφύρας 1987
Το παλιό εργοστάσιο 1987
Νυχτερινή έξοδος 1991
Η κοινωνία του αυτοκινήτου 1992
Η αυλή με τα σκουπίδια (το κομμάτι “Η Λιμουζίνα) 1994
Χαβάη 1995
Αύριο θα ξέρουμε 1997
Λόγοι και αμαρτήματα 2004
Εκτός σχεδίου 2005
Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε σκηνοθετήσει τη σειρά “Τσιγγάνικο Παραμύθι” που είχε προβληθεί το 2000 από την ΕΤ1.
Ακόμα δεν έχει γίνει γνωστό το μέρος και η ώρα της ταφής του γνωστού σκηνοθέτη, καθώς η κηδεία θα είναι πολιτική και μένουν κάποιες λεπτομέρειες να διευθετηθούν.
πηγή mosxatotauroslife

ΤΗΝ 16-11-2011 Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΞΗΛΩΣΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΣΤΑΤ.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΓΙΑ «ΦΟΥΣΚΩΜΑ» ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ!

…ΜΕΤΑ ΤΟ ΞΗΛΩΜΑ ΤΗΣ ΥΠΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ!
ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΣΤΑΤ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΤΟΥ ΔΝΤ Α. ΓΕΩΡΓΙΟΥ!

Πρώτα η τέως πρόεδρος του γραφείου της Βουλής για τον προϋπολογισμό του κράτους και τώρα έξι από τα επτά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της «Ανεξάρτητης» Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, έπεσαν «θύματα» πραξικοπηματικής καρατόμησης τους από τον υπουργό Οικονομικών Ε. Βενιζέλο.

Η καρατόμηση των πέντε από τα συνολικά επτά μέλη του ΔΣ της ΕΛΛ.ΣΤΑΤ. προβλέπεται σε  τροπολογία η οποία κατατέθηκε στη Βουλή, από τον Υπουργό Οικονομικών Ε. Βενιζέλο!

Το ξήλωμα της διοίκησης της ΕΛΣΤΑΤ δεν συμπεριελάμβανε βέβαια τον πρόεδρο της, Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος, άλλωστε είναι υπάλληλος του ΔΝΤ και της Eurostat και προσωπικός φίλος του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου και ο οποίος αποτέλεσε την «πέτρα του σκανδάλου»!

Η κυβέρνηση, πανικόβλητη από τα αδιέξοδα της μνημονιακής λεηλασίας στην οποία έχει υποβάλλει τον τόπο, δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα και με αυταρχικό τρόπο παρεμβαίνει ωμά στη λειτουργία των κατά τα άλλα «ανεξάρτητων» αρχών και στη συγκεκριμένη περίπτωση αναμιγνύεται ευθέως και για ευνόητους λόγους με την ανοχή, αν όχι την προτροπή της τρόικας, στη ροή των στοιχείων που δίνει η Ελληνική Στατιστική Αρχή στην Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Ο Ε. Βενιζέλος προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ισχυρίστηκε στη Βουλή ότι «η κίνησή του ήταν επιβεβλημένη προκειμένου να επιτευχθεί η ομαλή συνεργασία του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ με τα μέλη του Δ.Σ., καθότι δυστυχώς δεν επετεύχθη το αναγκαίο επίπεδο συνεργασίας και επειδή ο πρόεδρος είναι ένας φορέας της EUROSTAT και του ΔΝΤ, αυτή είναι η μόνη λύση που έχουμε τώρα για να αποκατασταθεί ένα πολύ υψηλό επίπεδο συνεργασίας που απαιτείται».

Οι βουλευτές της επιτροπής ζήτησαν να κληθούν ενώπιον τους τα μέλη του Δ.Σ., ωστόσο με κυβερνητική πλειοψηφία αποφασίστηκε να έρθει μόνο ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ την ερχόμενη Τρίτη.

Ενώ λοιπόν εξελίσσονται τα παραπάνω το μέλος της επιτροπής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Ζωή Γεωργαντά, καταγγέλλει ότι «το έλλειμμα της χώρας για το 2009 σκοπίμως παρουσιάστηκε στο 15,4% από τη Eurostat. Έπρεπε να φανεί μεγαλύτερο από αυτό της Ιρλανδίας, που ήταν 14%, ώστε να παρθούν δυσβάσταχτα μέτρα κατά της Ελλάδας

Το έλλειμμα έγινε τόσο μεγάλο λόγω του γεγονότος ότι μπήκαν όχι με φυσιολογικό τρόπο στη "γενική κυβέρνηση" (σ.σ. στενός δημόσιος τομέας και πλευρές του ευρύτερου) ένας αριθμός ΔΕΚΟ, αυτοί οι 151 φορείς, αυτούς όπου τώρα εξελίσσεται η εφεδρεία. Αυτοί οι φορείς δεν μελετήθηκαν στατιστικά όπως έπρεπε, και μάλιστα σύμφωνα με όσα ορίζει η ίδια η Eurostat. Γι' αυτή τη διαδικασία τα κριτήρια είναι πολλά και πολύπλοκα, χρειάζεται μακροχρόνια μελέτη για να υπαχθούν. Εμείς επιμέναμε αυτές οι ενστάσεις μας να καταγραφούν ακόμα και στα πρακτικά. Ο πρόεδρος της Αρχής μάς απάντησε ότι "στα πρακτικά θα μπει ό,τι θέλω εγώ", επί λέξει».

Παράλληλα η κ. Γεωργαντά είχε αποστείλει έγγραφο από τον περασμένο Απρίλιο στον Κάρολο Παπούλια, στον Γιώργο Παπανδρέου και στον πρώην πρόεδρο της Βουλής Απ. Κακλαμάνη και τους ενημέρωνε για τα προβλήματα δυσλειτουργίας της Αρχής, χωρίς βέβαια να λάβει ποτέ απάντηση.

Σύμφωνα με αυτό, η Αρχή δεν είχε συνεδριάσει για επτά μήνες ενώ σύμφωνα με τον ιδρυτικό της νόμο (382/2010) έπρεπε να συνεδριάζει μία φορά το μήνα. Γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι η Αρχή είχε μετατραπεί σε «Αρχή ενός ανδρός», στην «ανεξήγητη αδρανοποίησή της» και στο ότι οι εμπειρογνώμονες, ειδικοί επιστήμονες και μέλη της, αγνοούνταν συστηματικά από τον πρόεδρό της.

Τέλος, όπως φαίνεται ούτε οι εργαζόμενοι της ΕΛΣΤΑΤ στο σύνολο τους τρέφουν τις καλύτερες απόψεις για τον πρόεδρο του ΔΣ της «ανεξάρτητης» αρχής αφού ο σύλλογος των εργαζομένων στην ΕΛΣΤΑΤ έχει προβεί σε καταγγελίες για απομονωτική, αντιδημοκρατική και εξουσιαστική λειτουργία του προέδρου της Ανδρέα Γεωργίου, που έφτανε μέχρι το συστηματικό αποκλεισμό των μελών της από το να εκφράζουν άποψη σε σοβαρά ζητήματα, όπως η επιστημονική ορθότητα των στατιστικών μεθοδολογιών που ακολουθούνταν, ο κανονισμός λειτουργίας της Αρχής, ο κανονισμός των υποχρεώσεων που είχαν προς την Αρχή άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου και άλλα.

Παραδίδεται η εθνική κυριαρχία στους δανειστές

Αλλάζουν με «κατεπείγοντα» νόμο οι όροι του Μνημονίου για να μην εξαιρείται κανένα περιουσιακό στοιχείο του Κράτους από την κατάσχεση εκ μέρους των δανειστών σε περίπτωση αθέτησης των πληρωμών.

Στα χέρια των δανειστών παραδίδει η ελληνική κυβέρνηση την εθνική μας κυριαρχία, με όχημα τους όρους του Μνημονίου.
Ο νόμος που φέρνει για ψήφιση την Δευτέρα στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος η κυβέρνηση, αλλάζει τους όρους του Μνημονίου για να μην εξαιρείται κανένα περιουσιακό στοιχείο του Κράτους από την συντηρητική ή αναγκαστική κατάσχεση εκ μέρους των δανειστών, σε περίπτωση που η Ελλάδα αθετήσει τις πληρωμές των δανείων που λαμβάνει.
Οι πέντε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που έχει υπογράψει ήδη η κυβέρνηση, αποτελούσαν προαπαιτούμενο για τις δόσεις που θα πάρει η χώρα μας έως το Μάρτιο .
Ωστόσο χθες, σε σύσκεψη υπό τον Αντώνη Σαμαρά στο υπουργείο Οικονομικών αποφασίστηκε να αποσύρει η κυβέρνηση τον Κυρωτικό Νόμο που είχε καταθέσει στη Βουλή τις παραμονές των Χριστουγέννων και στη θέση του οι βουλευτές να ψηφίσουν νέο «κατεπείγοντα» νόμο, που θα θεσπίζει όσα ζητούν οι δανειστές.
Ο νόμος αυτός θα εισαχθεί στη Βουλή την Παρασκευή, αμέσως μετά την ψήφιση του φορολογικού νομοσχεδίου και θα ψηφιστεί την Δευτέρα, για να μπορέσει ο Γιάννης Στουρνάρας να ενημερώσει άμεσα το Γιούρογκρουπ και το ΔΝΤ πως εκπληρώθηκαν όλα τα προαπαιτούμενα για την υπο-δόση των 9,2 δισ. του Ιανουαρίου.
Ο επαχθής όρος των δανειστών αναφέρει ξεκάθαρα πως για να πάρει η Ελλάδα θα πρέπει να μην εξαιρείται κανένα περιουσιακό στοιχείο του Κράτους από την συντηρητική ή αναγκαστική κατάσχεση εκ μέρους των δανειστών.

Τι προβλέπει η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου
Η τροποποίηση των κανόνων της δανειακής σύμβασης αναμένεται να προκαλέσει «σεισμικές δονήσεις» στο Κοινοβούλιο, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να ετοιμάζουν επίθεση προς την κυβέρνηση για την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας.
Στην επίμαχη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ορίζεται ότι «ούτε το δικαιούχο κράτος μέλος, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος, ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται, λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης-συντηρητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση τροποποίησης».
Ουσιαστικά ενσωματώνεται έτσι στο εθνικό δίκαιο ο όρος πως όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Κράτους και τα πάσης φύσεως ιδιοκτησιακά δικαιώματά του υπόκεινται σε κατάσχεση, αν το ζητήσουν οι δανειστές.
Στην κυβέρνηση τονίζουν πως πρόκειται για «τυπική αναφορά» η οποία εμπεριέχεται και στα προηγούμενα Μνημόνια.

Οδηγός… αποδείξεων 2013 Πώς να αξιοποιήσετε και τη τελευταία δαπάνη

Τελικώς, τι θα κάνω το 2013 με τις αποδείξεις; Να ζητάω από τον γιατρό; Να μαζεύω σε φάκελο τη «χαρτούρα» όπως και πέρυσι; Τι θα κάνω με τις αποδείξεις από τα φροντιστήρια των παιδιών και τι με τις αποδείξεις για το ενοίκιο που πληρώνω;



Δείτε το πλήρες αφιέρωμα και όλα τα δεδομένα όπως... προκύπτουν από την μορφή που έχει μέχρι τώρα το φορολογικό νομοσχέδιο (ποιος ξέρει, μέχρι την ψήφιση μπορεί να υπάρξουν και άλλες αλλαγές)

1. Αποδείξεις καταναλωτικών αγαθών:

Εδώ θα συμπεριλάβετε τις αποδείξεις, από τα supermarket, αποδείξεις για ρούχα και παπούτσια, καταναλωτικά αγαθά, εστιατόρια, μπαρ, κομμωτήρια, παροχή διαφόρων υπηρεσιών κλπ. Η συλλογή –προσοχή η συλλογή όχι η προσκόμιση στην εφορία- είναι υποχρεωτική καθώς σε διαφορετική περίπτωση επιβάλλεται πρόστιμο. Πόσες θα είναι αυτές οι αποδείξεις;

• Το εισόδημα θα πολλαπλασιάζεται με 25% προκειμένου να προκύπτει η αξία των αποδείξεων που θα πρέπει να προσκομίζει ο καθένας μας. Αν έχουμε 10.000 ευρώ εισόδημα, θα πρέπει να φέρουμε 2.500 ευρώ αποδείξεις
• Θεσπίζεται νέο πλαφόν εισοδήματος που είναι τα 42.000 ευρώ. Δηλαδή, από τα 42.000 ευρώ και πάνω, δεν θα ζητούνται πρόσθετες αποδείξεις. Αν γίνει η πράξη, προκύπτει ότι το πλαφόν για τις αποδείξεις περιορίζεται στα 10.500 ευρώ από 15.000 ευρώ που είναι σήμερα. Δηλαδή, αν κάποιος έχει εισόδημα 60.000 ευρώ, θα μαζέψει αποδείξεις αξίας 10.500 ευρώ και όχι περισσότερο καθώς δεν πρόκειται να κερδίσει κάτι.
• Με το νέο καθεστώς, το πρόστιμο θα υπολογίζεται με τον χαμηλότερο συντελεστή της φορολογικής κλίμακας. Ο οποίος είναι 22%. Άρα αν σε κάποιον ζητηθεί να προσκομίσει αποδείξεις 10.000 ευρώ και δεν τις προσκομίσει, θα πληρώνει πρόστιμο 2.200 ευρώ.

2. Απόδειξη από γιατρό:

Για να έχετε έστω και μια μικρή έκπτωση φόρου, πρέπει το ποσό που έχετε δαπανήσει σε γιατρούς να υπερβαίνει το 5% του εισοδήματός σας. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Αν έχετε ετήσιο εισόδημα 15.000 ευρώ, η δαπάνη στους γιατρούς μέχρι τα 750 ευρώ (το 5% του εισοδήματος) δεν θα αναγνωριστεί. Δηλαδή, αν υποτεθεί ότι διαθέτετε για το 2013 16 αποδείξεις των 50 ευρώ από γιατρούς, οι 15 θα πάνε χαμένες και μόνο για την 16η θα κερδίσετε …5 ευρώ. Θα πρέπει το υπουργείο Οικονομικών να μας εξηγήσει με αυτό το σύστημα που φτιάχνει, πως ακριβώς θα αντισταθούμε όταν ο γιατρός θα μας πει το γνωστό «30 χωρίς απόδειξη και 50 με απόδειξη» μεσούσης μάλιστα της κρίσης.

3. Απόδειξη από φροντιστήρια:

Οι αποδείξεις από φροντιστήρια δεν εξασφαλίζουν πλέον κάποια πρόσθετη έκπτωση. Η μόνη τους χρησιμότητα είναι –και αυτό ενδεχομένως καθώς θα πρέπει να δοθούν διευκρινήσεις από το υπουργείο Οικονομικών- ότι θα μπορούν να συμπεριληφθούν στο γενικό «καλάθι» ώστε να μας βοηθήσουν να αποφύγουμε το νέο πρόστιμο που προωθείται για όσους δεν μαζεύουν αποδείξεις

4. Απόδειξη από ενοίκιο:

Προς το παρόν, δύο πράγματα είναι σίγουρα: δεν θα υπάρχει καμία έκπτωση φόρου για όσους πληρώνουν ενοίκιο. Παρ’ όλα αυτά, ο ενοικιαστής θα πρέπει να δηλώνει ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του ακινήτου που διαμένει καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα απειλείται με πρόστιμο. Για το αν οι αποδείξεις των ενοικίων θα μπορούν να ενταχθούν στο «καλάθι» ή όχι, επίσης θα πρέπει να μας το ξεκαθαρίσει το υπουργείο Οικονομικών. Σε διαφορετική περίπτωση, το κίνητρο να μην κόψει απόδειξη κάποιος ή να τα «βρει» με τον ιδιοκτήτη για ένα χαμηλότερο ποσό, θα είναι τεράστιο, τώρα μάλιστα που ο φόρος θα επιβάλλεται από το πρώτο ευρώ.

5. Απόδειξη από λογαριασμούς τηλεφώνου-ΔΕΗ-ΕΥΔΑΠ:

Δεν αναγνωρίζονται πουθενά. Τις κρατάτε μόνο για αρχειακούς λόγους εκτός και αν είστε επαγγελματίας οπότε μπορείτε να τις συμπεριλάβετε στις επαγγελματικές σας δαπάνες. Το ίδιο ισχύει και για τα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς τα οποία επίσης δεν αναγνωρίζονται ούτε για το «καλάθι» των αποδείξεων.

ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Μια χώρα που πτώχευσε δύο φορές σε έναν χρόνο !!!

Το 2012 θα μείνει στην παγκόσμια οικονομική ιστορία ως η χρονιά που μια χώρα της ευρωζώνης, η Ελλάδα μας, πτώχευσε δις. Μία φορά τον Φεβρουάριο και μία τον Δεκέμβριο. Και δεν είναι μόνο το επίτευγμα της διπλής σε έναν χρόνο πτώχευσης που θα καταχωρίσει το σωτήριον 2012 με γράμματα μαύρα κι άραχνα στην ιστορία.


Υπάρχουν άλλοι δύο λόγοι: πρώτον, ότι και οι δύο αυτές πτωχεύσεις συνέβησαν εν μέσω θριαμβολογιών των κυβερνώντων πως η χώρα σώθηκε από την… πτώχευση. Και, δεύτερον, ότι το δημόσιο χρέος παραμένει μη βιώσιμο παρά τις δύο, διαδοχικές πτωχεύσεις.

Ξέρω ότι η παραπάνω παράγραφος θα ξενίσει πολλούς αναγνώστες, οι οποίοι έχουν πειστεί από τους κυβερνώντες και τα «μέσα» ότι, τελικά, με το PSI του Φεβρουαρίου και την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup η χώρα απέφυγε την πτώχευση. Κι όμως, φίλες και φίλοι. Το κράτος μας πτώχευσε δύο φορές σε μία χρονιά και οδεύει προς την τρίτη πτώχευσή του κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον. Επιτέλους, ήρθε η στιγμή να θέσουμε στο περιθώριο τους ευφημισμούς που μας αποκρύπτουν την εικόνα της πραγματικότητας με ζοφερά αποτελέσματα και να την αντιμετωπίσουμε.

Καταρχάς, ας θυμηθούμε τι σημαίνει ότι πτωχεύει ένα κράτος. Δεν σημαίνει ότι «κατεβάζει τα ρολά» αλλά ότι αναγκάζεται να ανακοινώσει πως δεν μπορεί να αποπληρώσει τα τοκοχρεολύσιά του στο ακέραιο. Ότι επιβάλλει στους δανειστές του το «κούρεμα» μέρους των τόκων που τους χρωστά ή ακόμα και μέρους του κεφαλαίου που δανείστηκε από αυτούς. Αυτό σημαίνει. Και αυτό συνέβη τον Φεβρουάριο με το PSI, τότε που «κουρεύτηκε» το 75% της διαχρονικής αξίας των τοκοχρεολυσίων που χρώσταγε το ελληνικό Δημόσιο στους ιδιώτες (με αποτέλεσμα, αν θυμάστε, την πυροδότηση των CDS). Το γεγονός ότι βαπτίστηκε «εθελοντικό» το κούρεμα, με το λατινικό ακρώνυμο PSI να του δίνει μια αίσθηση «καθωσπρεπισμού», δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Και η Μαφία «προσφορές» έκανε, τις οποίες εκείνοι που αποδέχονταν «επέλεγαν» να αποδεχτούν (θα θυμάστε τη φράση-κλειδί του μέσου μαφιόζου του Χόλιγουντ: «Θα σου κάνω μια προσφορά που δεν θα μπορείς να αρνηθείς!»).

Σήμερα; Θα θυμάστε ότι στο προηγούμενο Eurogroup πηγαίναμε με την απαίτηση του ΔΝΤ για ένα OSI, δηλαδή για ένα «κούρεμα» των δανείων μας από την Τρόικα – καθώς η εκρηκτικότητα του δημόσιου χρέους είναι τέτοια που οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ δεν δύνανται πλέον να προσποιούνται (όπως τους αναγκάζει το καταστατικό του ΔΝΤ) ότι δανειοδοτούν μια χώρα, της οποίας το χρέος έχει μπει σε μία «σειρά». Επειδή, όμως, οι γερμανικές εκλογές καραδοκούν και η κυβέρνηση Μέρκελ δεν θα μπορούσε να σταθεί μπροστά στη γερμανική κοινή γνώμη, αν αποδεχόταν μερικούς μόνο μήνες μετά την ψήφιση του Μνημονίου 2 από την Ομοσπονδιακή Βουλή, πως κι αυτό το «σχέδιο» για την Ελλάδα ναυάγησε, η ιδέα του OSI παραπέμφθηκε στις καλένδες. Τι την αντικατέστησε; Η ιδέα της «επαναγοράς χρέους». Για να μιλάμε, όμως, για πραγματική επαναγορά χρέους, η διαδικασία αγοράς του πρέπει να εντάσσεται στους κανόνες της αγοράς. Πράγματι, πολλές επιχειρήσεις αγοράζουν ομόλογα που έχουν στο παρελθόν διαθέσει σε επενδυτές (δανειζόμενες από αυτούς), εάν δουν ότι, για κάποιον λόγο, η τιμή τους έχει πέσει (με σκοπό να τα «σκίσουν», διαγράφοντας έτσι ένα μέρος του μακροπρόθεσμου χρέους τους). Εξ ορισμού, όμως, ποτέ δεν αγοράζουν μεγάλο ποσοστό αυτών των χρεών τους (των ομολόγων τους), καθώς, αν το κάνουν, θα σπρώξουν την τιμή τους στα ύψη, με αποτέλεσμα η επαναγορά να είναι δώρον άδωρον.

Το ίδιο ισχύει και με την επαναγορά που επιχειρεί το κράτος μας τώρα: αν προσπαθήσει να επαναγοράσει (δανειζόμενο από το EFSF) μεγάλο ποσοστό του χρέους του που βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτών, όπως συμβαίνει σήμερα, τότε η ελεύθερη τιμή διατίμησης των ομολόγων θα ανέλθει σε επίπεδα που θα αναιρέσουν τη λογική της επαναγοράς. Γνωρίζοντας ότι έτσι έχουν τα πράγματα, η κυβέρνηση (συνεπικουρούμενη από την Ε.Ε. και την ΕΚΤ) κάνει δύο πράγματα: πρώτον, παρεμβαίνει στην τιμή των ομολόγων (επιβάλλοντας μέγιστο επίπεδο τιμής) και, δεύτερον, ασκεί πιέσεις στις τράπεζες και σε όποιον μπορεί, ώστε να πουλήσουν μεγάλες ποσότητες των ομολόγων που κατέχουν. Ιδού το δίλημμα: αν δεν ασκηθούν αυτές οι ασφυκτικές πιέσεις (συνοδεία διάφορων απειλών, φανερών και κρυφών) ώστε να αυξηθεί η ποσότητα των προσφερόμενων ομολόγων και να συγκρατηθεί η τιμή τους, τότε η επαναγορά δεν θα πετύχει τον στόχο της μείωσης του χρέους. Αν ασκηθούν, τότε το αποτέλεσμα θα είναι ένα δεύτερο PSI, το PSI No 2 (καθώς οι ιδιώτες θα έχουν εξαναγκαστεί να «κουρέψουν» τα τοκοχρεολύσια του ελληνικού Δημοσίου).

Τι από τα δύο θα συμβεί θα διαφανεί τις επόμενες μέρες κι εβδομάδες. Το μέγα ζητούμενο, βέβαια, είναι πόσοι ξένοι ομολογιούχοι (δηλαδή hedge funds) θα συμμετάσχουν. Ίδωμεν. Έως τότε, δύο είναι τα δεδομένα: αφενός η απομείωση του χρέους, αν και όσο επιτευχθεί, θα αποτελεί άλλη μια κεκαλυμμένη πτώχευση, τύπου PSI, ένα PSI Νο 2! Αφετέρου, αντί αυτό το PSI Νο 2 να βοηθήσει την ελληνική οικονομία, θα βαθύνει την Κρίση, όπως ακριβώς έκανε το PSI No 1.

Γιατί PSI Νο 2; Επειδή, στην ουσία, οι ελληνικές ιδίως τράπεζες εξαναγκάζονται να αποδεχτούν ένα «κούρεμα «των τοκοχρεολυσίων του κράτους, το οποίο δεν θα το αποδέχονταν, εάν δεν ήταν απόλυτα δεσμευμένες θεσμικά και οικονομικά από το υπουργείο Οικονομικών, το EFSF και την ΕΚΤ. Και γιατί γράφω ότι αυτό το PSI Νο 2 θα είναι κακό για την οικονομία της χώρας; Επειδή θα διογκώσει τις μαύρες τρύπες στο εσωτερικό των ελληνικών τραπεζών, χωρίς να θέσει το δημόσιο χρέος σε βιώσιμο μονοπάτι, και θα εγγυηθεί πως τα είκοσι τόσα δισ. που θα δανειστεί ο Έλληνας φορολογούμενος για να τα δώσει (υπό τη μορφή νέων κεφαλαίων, η λεγόμενη «επανακεφαλαιοποίηση») στις τράπεζες δεν πρόκειται ποτέ να διατεθούν στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά ως δάνεια. Έτσι έμελλε να «φύγει» το 2012: τυλιγμένο στην ιστορική απαξίωση που του επιφύλαξαν δύο ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες αναλώθηκαν σε ευφημισμούς με τους οποίους προσπάθησαν να συγκαλύψουν δύο πτωχεύσεις εις βάρος της πραγματικότητας, που γίνεται ολοένα και σκληρότερη όσο προσπαθούν να μας την κρύβουν.


Του Γιάννη Βαρουφάκη

Σήκωσαν Αλβανική σημαία στην Ακρόπολη!

Για πόσο ακόμη θα ανεχόμαστε αυτές τις προκλήσεις χωρίς να μιλάμε;

                       

Συνεχίζουν να προκαλούν οι Αλβανοί εθνικιστές που δεν διστάζουν να σηκώσουν την Αλβανική σημαία ακόμα και στον Ιερό βράχο της Ακρόπολης. 

Μετά τις αποκαλύψεις για σχέδιο ίδρυσης Αλβανικού κόμματος στην Ελλάδα με επικεφαλής τον (βαφτισιμιό του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου) Οδυσσέα Τσενάι οι Αλβανοί προχωρούν ακόμα ένα βήμα, υψώνοντας την κόκκινη σημαία της Αλβανίας με φόντο τον Παρθενώνα.

Η φωτογραφία εντοπίστηκε στη σελίδα του facebook Rinia Shqiptare Ne Greqi - Αλβανική Νεολαία Στην Ελλάδα!

Υπενθυμίζεται ότι όταν πριν λίγο καιρό, Έλληνες πολίτες επιχείρησαν να σηκώσουν τη γαλανόλευκη πάνω στην Ακρόπολη, οι φύλακες δημιούργησαν θέμα απαγορεύοντάς τους να ανοίξουν οποιαδήποτε σημαία στο βράχο της Ακρόπολης.

Αλήθεια γιατί δεν αντέδρασε κάποιος φύλακας βλέποντας τους Αλβανούς να σηκώνουν τη σημαία τους;

«Μεγάλη Αλβανία» έως την Πρέβεζα, φώναζαν εκατοντάδες Αλβανοί μετανάστες στην Αθήνα, όταν γιόρταζαν την... επέτειο συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ανεξαρτησία της πατρίδας τους.

Και αυτά τα συνθήματα δεν ακούγονταν στο κέντρο των Τιράνων, αλλά στο γήπεδο του Σπόρτινγκ στα Πατήσια, στην καρδιά της Αθήνας.

Συνεργάτης του προέδρου του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αλβανίας Έντι Ράμα, υποσχέθηκε μάλιστα δημόσια, πως εφόσον το κόμμα του κερδίσει τις επόμενες εκλογές, θα χρηματοδοτήσει τη λειτουργία αλβανικών σχολείων στην Ελλάδα και τηλεοπτικού σταθμού για τους Αλβανούς!

Οι Αλβανοί προκαλούν, οι Σκοπιανοί ονειρεύονται τη χώρα τους μέχρι τον Όλυμπο, οι Τούρκοι το Αιγαίο δικό τους. Για πόσο ακόμη θα ανεχόμαστε αυτές τις προκλήσεις χωρίς να μιλάμε;

H ΑΟΖ σε συνάρτηση με τις αμερικανικές εκλογές

Η διεξαγωγή των αμερικανικών εκλογών αλλάζει τη φάση όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ. Εδώ και μήνες ξέρουμε ότι το Κογκρέσο και ο Στρατός πιέζουν την Κυβέρνηση των ΗΠΑ να υπογράψουν την προσάρτηση των ΗΠΑ στο Δίκαιο της Θάλασσας λόγω της ύπαρξης κοιτασμάτων στην Αρκτική. Και ο λόγος είναι απλός, σε αυτήν την περιοχή βρίσκεται το 25% των κοιτασμάτων της Γης.


Αυτή η αλλαγή φάσης προέρχεται και από το Συμβούλιο της Αρκτικής, διότι οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα του Συμβουλίου Αρκτικής που δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας για να μπορέσει στο μέλλον να κάνει επέκταση στα 350 ΝΜ στον Ειρηνικό και Ατλαντικό ωκεανό.

Καθώς το Συμβούλιο της Αρκτικής αποφάσισε να κάνει χρήση της έννοιας της μέσης γραμμής μέσω της ΑΟΖ. Γι’ αυτό το λόγο τα δύο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ αποφάσισαν να υπογραφεί η προσάρτηση αμέσως μετά τις εκλογές, δηλαδή τον Δεκέμβριο 2012.

Αυτή η απόφαση αποτελεί ένα καινούριο άνοιγμα και ενισχύει τη θέση μας για την Ανατολική Μεσόγειο. Επίσης ενισχύει και τη χρήση της μέσης γραμμής για την οριοθέτηση των ΑΟΖ μας. Υπήρχε βέβαια ήδη η συμφωνία μεταξύ Κούβας και ΗΠΑ, αλλά τώρα μιλάμε για ένα ευρύτερο πλαίσιο, το οποίο είναι ανάλογο και από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το θέμα της Ανατολικής Μεσογείου, λόγω των ενεργειακών δρόμων 2020 και 2050, οι οποίοι θα ψηφιστούν στο Ευρωκοινοβούλιο ακριβώς την ίδια περίοδο.

Αν υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι είναι η Κύπρος που κατέχει τη θέση της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνεται κατανοητό σε όλους ότι το timing είναι πράγματι πολύ καλό για να θεσπίσουμε κι εμείς τη δική μας ΑΟΖ, διότι όλο το πλαίσιο λειτουργεί συμπληρωματικά και συνδυαστικά με όλες αυτές τις χώρες και τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κατά συνέπεια, ήρθε η ώρα να πάρουμε την τελική απόφαση για τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και να μην καθυστερούμε άλλο. Έχουμε πάρει την απόφαση να κάνουμε σεισμικές έρευνες με τη νορβηγική εταιρεία PGS στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης. Είναι όμως σημαντικό να έχει ξεκαθαρίσει το νομικό πλαίσιο της περιοχής μέσω της θέσπισης και των οριοθετήσεων. Προχωρούμε με την Αλβανία, έχουμε την οριοθέτηση με την Ιταλία και πρέπει να επισπεύσουμε τις διαδικασίες με τη Λιβύη.

Όλο αυτό το πλαίσιο όμως αποκτά νόημα με τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Έτσι η καθυστέρησή της θα καθυστερήσει την όλη διαδικασία, διότι, όπως το ξέρουμε και με το παράδειγμα της Κύπρου, οι εταιρείες και οι κοινοπραξίες κάνουν κινήσεις μόνο όταν το νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο, για να μην προσθέσουν τον πολιτικό κίνδυνο σε όλους τους άλλους που είναι αναπόφευκτος λόγω της φύσης των γεωτρήσεων , της εξόρυξης και της εκμετάλλευσης. Συνεπώς ακόμα και αν έχουμε νέους χάρτες με σεισμικά δεδομένα ακόμα και τριών διαστάσεων, τίποτα δεν μπορεί να γίνει δίχως τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ.

Επιπλέον, όταν γνωρίζουμε ότι οι έρευνες αρχίζουν σε λίγο από την περιοχή της Κέρκυρας και θα σταματήσουν Νότια της Κρήτης σε 60 μέρες, καταλαβαίνουμε όλοι ότι το timing είναι όντως στο θετικό πλαίσιο. Πρέπει λοιπόν να μην αργήσουμε μόνοι μας αυτή τη διαδικασία, διότι η θέσπιση οποιασδήποτε ΑΟΖ γίνεται πάντα και μόνο μονομερώς. Γίνεται είτε με Προεδρικό Διάταγμα, είτε με ψήφιση του Νομοσχεδίου στη Βουλή των Ελλήνων για την περίπτωση της Ελλάδας.

Τώρα που έχουμε όλα τα δεδομένα, πρέπει να παρθεί και η απόφαση για να γίνει το πρώτο βήμα.

Ποιοι καλύπτουν τον Παπακωνσταντίνου, τον άνθρωπο που βύθισε τη χώρα;

Η σχέση της καλοντυμένης -γοητευτική για πολλούς και σίγουρα μυστηριώδης- Γαλλίδας επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ με την Ελλάδα της κρίσης είναι σχεδόν μεταφυσική. Δύο λίστες που πέρασαν από τα χέρια της θα μπορούσαν να αποτελούν σημεία αναφοράς σε όλα τα ντοκιμαντέρ αλλά και τις ταινίες που θα γυριστούν στο μέλλον για την κρίση που βιώνει η Ευρώπη και την πολύ πιθανή διάλυση της ευρωζώνης. Δεν θα κάνουμε λόγο για το ξέσπασμα ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου που αχνοφαίνεται στο βάθος, για να μην χαλάσουμε την σκηνή που ακολουθεί.

Mάιος 2009. Στον “Αστέρα Βουλιαγμένης” διεξάγεται η ετήσια σύνοδος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Ο τότε τσάρος της Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου πλησιάζει την υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας και της δίνει μια κόλλα χαρτί που είχε δανεισθεί από την ρεσεψιόν και πάνω στην οποία είχε γράψει μια λίστα με τα μέτρα που επρόκειτο να πάρει η κυβέρνηση του Καραμανλή για την οικονομία και το ελληνικό χρέος. Σε αντίθεση με την προχειρότητα και την τσαπατσουλιά του Έλληνα υπουργού η λίστα της Λαγκάρντ ήταν σε ηλεκτρονική μορφή και περιείχε κοντά στα 2.000 ονόματα Ελλήνων φοροφυγάδων. Την παρέλαβε ο διάδοχος του Παπαθανασίου Γιώργος Παπακωνσταντίνου και έκτοτε η τύχη της αγνοείται.

Ένα βράδυ εκείνου του Μαΐου του '09 μια παρέα Ελλήνων που παίρνουν μέρος στις εργασίες της Συνόδου της Λέσχης Bilderberg αποτελούμενη από τους Γιάννη Παπαθανασίου, Αννα Διαμαντοπούλου, Γιάννη Στουρνάρα, Γιώργο Αλογοσκούφη και ο Οδυσσέα Κυριακόπουλο αποφάσισαν να καλέσουν και ορισμένους από τους διακεκριμένους ξένους προσκεκλημένους της λέσχης και, όλοι μαζί, να πάνε για φαγητό. Επέλεξαν το «Nobu», το θεωρούμενο ως το καλύτερο γιαπωνέζικο εστιατόριο του κόσμου (και κατά πάσα πιθανότητα το ακριβότερο στην Ελλάδα), το οποίο στεγάζεται στις εγκαταστάσεις του «Αστέρα» -όπως μας πληροφορεί ο Στέφανος Κασιμάτης- που τότε εργάζονταν ακόμη στο “ΒΗΜΑ”.

Στο βάθος του εστιατορίου είδαν τον μετέπειτα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να δειπνεί με την σύζυγό του Άντα. Η έκπληξή τους τεράστια όχι γιατί δεν περίμεναν από έναν λάτρη της σωστής διατροφής να βρίσκεται ανάμεσά τους αλλά γιατί ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε ενημερώσει τους ιθύνοντες της Λέσχης οι οποίοι τον είχαν καλέσει να παρευρίσκεται και να μιλήσει, ότι θα βρίσκεται στη Κίνα όπου θα πραγματοποιούσε επίσκεψη με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς!

Σε αντίθεση με τον χαμένο στον κόσμο του πρώην πρωθυπουργό, ο εκ Κοζάνης τσάρος της Οικονομίας Γιώργος Παπακωνσταντίνου τα 3 χρόνια που ακολούθησαν θα έδινε το παρόν με απόλυτη συνέπεια στις Συνόδους της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Το 2010 στο Sitges νότια της Βαρκελώνης, το 2011 στην Ελβετία και το 2012 στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ.


Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που εκτιμούσαν πως ο ΓΑΠ θα επιλέξει έναν πιο έμπειρο πολιτικό να του αναθέσει την οικονομία μιας χώρας που λίγους μήνες αργότερα θα έβαζε φωτιά στην Ευρώπη. Διαψεύσθηκαν. Ο Παπανδρέου εθισμένος στον χαοτικό τρόπο σκέψης ανέθεσε σε έναν άπειρο γόνο γνωστής πολιτικής οικογένειας της Κοζάνης την ελληνική οικονομία λίγο πριν εκείνη πέσει στο παγόβουνο. Βέβαια είχε προηγηθεί η αμέριστη βοήθεια του γερμανοτραφή Κώστα Σημίτη στο πρόσωπο του Παπακωνσταντίνου, τον οποίο είχε αναγάγει σε σύμβουλο -μαζί με τον Πανταγιά, τον Νεονάκη και άλλους φωστήρες.

Ο Παπακωνσταντίνου έκανε ότι περνούσε από το χέρι του να σιγουρέψει αυτή τη σύγκρουση. Κι αφού τα κατάφερε συνέχισε στους ίδιους ρυθμούς εγωπάθειας και ωχαδελφισμού έως πρόσφατα που έγραψε κανονικά την Επιτροπή της Βουλής που τον είχε καλέσει να καταθέσει για την Λίστα Λαγκάρντ και άρχισε ένα αδιόρατο ταξίδι κάπου ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Βρετανία. Φυσικά κανείς δεν τον ενόχλησε. Ούτε καν η κυβέρνηση Σαμαρά τόλμησε να αναφέρει το όνομά του. Μόνο ο Βενιζέλος καταθέτοντας στην επιτροπή της Βουλής, είπε ότι η λίστα που του έδωσε ο Παπακωνσταντίνου περιείχε πάνω πάνω εβραικά ονόματα με αποτέλεσμα να γίνει μύλος με τους Έλληνες Εβραίους οι οποίοι νόμιμα διατηρούν καταθέσεις στο εξωτερικό.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Ο ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΔΕΗ.

Η σχέση της οικογένειας Παπακωνσταντίνου με το εργοστάσιο της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα περιγράφεται στο νέο βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα «Μια οικογένεια για όλες τις εποχές», που διατρέχει τη σύγχρονη ελληνική ιστορία από το 1941 μέχρι σήμερα.

Μέσω σπάνιων φωτογραφιών - ντοκουμέντων,πο ο ιστορικός και δημοσιογράφος Δημοσθένης Κούκουνας παραθέτει στοιχεία για το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που η οικογένεια Παπακωνσταντίνου και συγκεκριμένα ο Γεώργιος Μ. Παπακωνσταντίνου, είχε αποκτήσει το 1941 σύμφωνα με το προνόμιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στην Πτολεμαΐδα που του είχε παραχωρήσει ο κατοχικός πρωθυπουργός Γεώργιος Τσολάκογλου.



Ο Μακεδόνας πολιτικός Σωτήριος Γκοτζαμάνης, ως υπουργός Οικονομικών της κατοχικής κυβέρνησης Τσολόκογλου, υπέγραψε τα κατοχικά δάνεια, που θα όφειλε η μεταπολεμική Γερμανία να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (1919-2000), υιός του Γεώργιου Παπακωνσταντίνου, υπηρέτησε ως διερμηνέας των Γερμανών στην Κοζάνη. Ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη όμως, αδιαφόρησε για την είσπραξη των κατοχικών δανείων.

Το ίδιο έκανε και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εγγονός του επιχειρηματία που ευνοήθηκε από τον Τσολάκογλου, όταν ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου το 2009-11 αντί να ζητήσει την εξόφληση των κατοχικών δανείων προτίμησε να υπογράψει το μνημόνιο και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.


ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΡΑΞΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Μόλις πριν λίγες μέρες το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» σε ρεπορτάζ ανέφερε μεταξύ άλλων για την περίφημη Λίστα Λαγκάρντ:

Χαρακτηριστική της χαλαρότητας στην αντιμετώπιση των φοροφυγάδων είναι η επονομαζόμενη λίστα Λαγκάρντ. Για μήνες λογιζόταν εξαφανισμένη, ενώ στις αρχές Οκτωβρίου επανεμφανίστηκε. Στο μεταξύ βρίσκεται στον οικονομικό εισαγγελέα. Η λίστα περιλαμβάνει 1991 έλληνες ιδιοκτήτες ελβετικών τραπεζικών λογαριασμών. Πολλά γνωστά ονόματα της πολιτικής, της οικονομίας και του πολιτισμού λέγεται ότι είναι ανάμεσά τους.

Η ιστορία αυτής της λίστας δείχνει κυρίως την έλλειψη βούλησης των πολιτικών να αλλάξουν κάτι. Το φθινόπωρο του 2010 η Κριστίν Λαγκάρντ, τότε ακόμη υπουργός οικονομικών της Γαλλίας, έδωσε στον έλληνα ομόλογό της Γιώργο Παπακωνσταντίνου μία ψηφιοποιημένη λίστα τραπεζικών λογαριασμών με στοιχεία ελλήνων πελατών της τράπεζας HSBC στην Ελβετία, όπου είχε κατατεθεί συνολικά 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Ενώ το γαλλικό κράτος με τη βοήθεια της λίστας εισέπραξε από τους φοροφυγάδες του μισό δισ. ευρώ και πλέον, το ενδιαφέρον των Ελλήνων να επιχειρήσουν το ίδιο παρέμεινε περιορισμένο.

Μόνο πολλούς μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 2011, ο Παπακωνσταντίνου έδωσε τελικά -μόνο- δέκα ονόματα από τη λίστα στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ. Τότε δεν διαβίβασε όλα τα στοιχεία, επειδή δεν «εμπιστευόταν την Αρχή», δήλωσε ο πρώην υπουργός πριν από λίγες μέρες.

Ο διάδοχός του ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και εκτός αυτού μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού. Επί εννέα μήνες ο Βενιζέλος ήταν υπουργός οικονομικών, διαπραγματεύτηκε την απομείωση του χρέους και το δεύτερο πακέτο διάσωσης -και επανειλημμένα διαμαρτυρόταν για το μεγάλο πρόβλημα της φοροδιαφυγής.

Στο συρτάρι της γραμματέως του υπήρχε όλο αυτό τον καιρό ένα στικ USB με τα ήδη συγκεντρωθέντα στοιχεία ελλήνων φοροφυγάδων: η λίστα Λαγκάρντ. Απλώς έπρεπε να ξεκινήσει κάποιος τις έρευνες. Αλλά ο Βενιζέλος δεν ανέθεσε στο ΣΔΟΕ έρευνες -ούτε ενημέρωσε κανέναν για τα διαθέσιμα στοιχεία. Η κυβέρνηση νόμιζε ότι η λίστα είχε χαθεί. Μόλις ο νυν υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έμαθε για τα χαμένα στοιχεία και θέλησε να ζητήσει ένα αντίγραφο από το Παρίσι, ο Βενιζέλος θυμήθηκε το στικ στο συρτάρι και το έστειλε στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά με ταχυμεταφορά. Όπως είπε, δεν γνώριζε «ότι κανείς εκτός από μένα δεν έχει αντίγραφο».

Εν τω μεταξύ, τόσο ο Βενιζέλος όσο και ο Παπακωνσταντίνου αναγκάστηκαν να δικαιολογηθούν ενώπιον Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής. Και οι δύο προσπάθησαν να μεταθέσουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο.

Και καλά ο Βενιζέλος φιλοτιμήθηκε και προσήλθε στην Εξεταστική. Ο Παπακωνσταντίνου επέλεξε να περιπλανηθεί ανα τον πλανήτη όταν η Βουλή τον κάλεσε να καταθέσει. Το πιο προκλητικό στην περίπτωσή του δεν είναι ο ίδιος αλλά η αφασία του ελληνικού κράτους. Θα τολμούσε Γερμανός πρώην υπουργός Οικονομικών να εγκαταλείψει την Γερμανία αγνοώντας πρόσκληση της γερμανικής Βουλής; Ούτε με σφαίρες-στην κυριολεξία. Αντίθετα ο άνθρωπος που υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο το οποίο είναι πιθανό να οδηγήσει στην διάλυση της Ευρωζώνης μπήκε σε μια κάψουλα σαν τον Αυστριακό Felix Baumgartner και επιχειρεί να σπάσει κάθε ρεκόρ αφασίας.

Τραπεζική διακυβέρνηση: το Μεγάλο Κόλπο

Πριν δυο χρόνια, στην απαρχή της βαθιάς κρίσης, μιλώντας με ένα υψηλόβαθμο στέλεχος Γαλλικής Τράπεζας που δραστηριοποιείται στη χώρα μας, τον ρώτησα το εξής απλό:

«Τώρα που ο κόσμος δυσκολεύεται να υποστηρίξει τα δάνεια του, τι σκέφτεστε να κάνετε; Μήπως αρχίσετε να κάνετε κατασχέσεις ακινήτων που είναι υποθηκευμένα;»

Η απάντηση του ήταν ξεκάθαρη:

«Αν χωρίς ρευστότητα οι Τράπεζες προχωρούσαν σε κατασχέσεις ακινήτων θα σήμανε την κατάρρευση της Τραπεζικής αγοράς. Δεν μπορεί μια Τράπεζα να πάρει ακίνητα αν δεν έχει ρευστό. Θα ήταν καταστροφικό και ούτε που το σκεφτόμαστε».

Σήμερα, με την αναχρηματοδότηση των Τραπεζών να προχωρά κανονικά μέσα από τα μνημόνια και τους πολίτες της χώρας να εξαθλιώνονται για να εξασφαλιστεί αυτή, οι Τράπεζες επανακάμπτουν και αποκτούν την πολυπόθητη ρευστότητα.

Μέχρι και πρότινος, οι Τράπεζες παρακαλούσαν τους δανειολήπτες να προσέρχονται στα οικεία καταστήματα για να κάνουν διακανονισμούς καταβάλλοντας μικροποσά, προκειμένου να εμφανίζουν κίνηση οι καρτέλες τους. Και όλοι χαρήκαμε, γιατί θεωρήσαμε ότι γλυτώσαμε τα χειρότερα.

Αμέσως μετά τις εκλογές και τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνασπισμού Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, οι δανειολήπτες αισθάνθηκαν έναν διαφορετικό άνεμο να φυσά απ την πλευρά των Τραπεζών. Τα τηλεφωνήματα δεν ήταν πλέον από εισπρακτικές εταιρείες μόνο αλλά και από δικηγορικά γραφεία.
Οι δικηγόροι των Τραπεζών εξηγούν στους δανειολήπτες ότι αν δεν ανταποκριθούν στις δανειακές τους συμβατικές υποχρεώσεις, οι Τράπεζες θα αναγκαστούν να καταγγείλουν τις δανειακές συμβάσεις πετυχαίνοντας δικαστικά να κάνουν το συνολικό ποσό ΑΜΕΣΑ ΑΠΑΙΤΗΤΟ!
Πολλοί δανειολήπτες που δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έλαβαν στην πορεία και έγγραφα εξώδικα, με τα οποία ενημερώνονταν από τις Τράπεζες για τον άμεσο κίνδυνο να καταπέσει η δανειακή τους σύμβαση.

Σε όλο αυτό το διάστημα, η κυβέρνηση μιλάει για την ανάγκη εκταμίευσης της «δόσης» για να σωθεί η χώρα στη ζώνη του ευρώ! Και όπως όλοι γνωρίζουμε, σχεδιάζει μέτρα που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια τους πολίτες σε απόλυτη αδυναμία να υποστηρίξουν τις δανειακές τους συμβάσεις με τις Τράπεζες. Γιατί αν σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών δεν μπορεί…, φανταστείτε τι θα συμβεί μετά την εφαρμογή των νέων μέτρων.

Και ως του θαύματος ανοίγει η συζήτηση για την κατάργηση του νόμου που απαγορεύει στις Τράπεζες να κατάσχουν την πρώτη και κύρια κατοικία των δανειοληπτών τους!

Οι Τράπεζες επανακάμπτουν αποκτώντας ρευστότητα απ τον ιδρώτα του λαού, γιατί έτσι το σχεδίασαν οι κρατούντες. Και ο υποστηρικτικός τους μηχανισμός των μεγάλων ΜΜΕ που είτε ανήκουν σε Τραπεζίτες είτε διαπλέκονται με αυτούς εξασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα τους με δάνεια, με τον ίδιο τρόπο που διαπλέκονται με την εξουσία εξασφαλίζοντας ασυλία στην μη καταβολή των ασφαλιστικών και φορολογικών εισφορών, όχι απλά δεν μιλά για τις δραματικές εξελίξεις και το «μεγάλο κόλπο» που βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά κάνουν ότι είναι δυνατόν να πείσουν τις μάζες ότι δίχως τη δόση η χώρα θα καταστραφεί.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο βέβαια, ότι σε θέσεις κλειδιά των κυβερνήσεων σε αυτή την κρίση βρέθηκαν πρόσωπα που προέρχονται από το Τραπεζικό σύστημα. Αυτοί ξέρουν πώς να υλοποιήσουν το «μεγάλο κόλπο» για να φτάσουμε στην «τελική λύση». Οι πολιτικοί μαθαίνουν και εκπαιδεύονται…

Φτάσαμε λοιπόν στο παρά πέντε.

Το προσεχές έτος θα καταργηθεί η απαγόρευση της κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας και θα ξεκινήσει το τσουνάμι της κατάσχεσης περιουσιών που σήμερα αν και επιτρέπονται δεν γίνονται ακόμα για τους λόγους που προανέφερα.

Εύλογα βέβαια αναρωτιέται κανείς: Και τι θα τα κάνουν οι Τράπεζες τα σπίτια (και όχι μόνο); Σε ποιους θα τα πουλήσουν; Ποιος έχει χρήματα να αγοράσει σπίτι σήμερα; Και πόσο λογικό είναι να πετάξουν οι Τράπεζες στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες και χιλιάδες επαγγελματίες (απ τις επιχειρήσεις τους) για να μείνουν όλα αυτά άδεια κι έρημα χωρίς να μπορούν οι Τράπεζες να κερδίσουν ρευστό από αυτά;
Πολύ λογική απορία.

Πριν λίγες μέρες κάποιοι μπορεί να διάβασαν μια είδηση που πέρασε στα ψιλά…
Ο Λάτσης πούλησε την Τράπεζα του (Eurobank) στην Εθνική και αποχώρησε οριστικά απ το Τραπεζικό σύστημα που είναι στις μέρες μας «υψηλού ρίσκου». Και στράφηκε σε επενδύσεις real estate!!!

Σε μια εποχή που δεν κουνιέται φύλλο στην αγορά ακινήτων ο Λάτσης στρέφεται σε αυτήν!
Και τι θα κάνει; Θα κτίζει σπίτια να τα πουλάει στους πολίτες που δεν μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειο της πρώτης κατοικίας που ήδη τους βαραίνει;

Μα είναι τρελός αυτός ο Λάτσης;

Το πιο πιθανό λοιπόν, είναι πως ο Λάτσης και άλλοι που ετοιμάζονται να παίξουν δυνατά στο χώρο της αγοράς ακινήτων, ούτε τρελοί είναι ούτε άσχετοι. Μάλλον έξυπνοι είναι και με εξασφαλισμένες πληροφορίες για ότι πρόκειται να συμβεί στο αμέσως προσεχές διάστημα.

Αφού λοιπόν άνοιξε η συζήτηση για να επιτραπεί η κατάσχεση και της πρώτης κατοικίας και με δεδομένο ότι οι δανειολήπτες θα βρεθούν μετά την εφαρμογή ακόμα πιο σκληρών μέτρων σε ακόμα μεγαλύτερη αδυναμία να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις, οδηγούμαστε στη διαμόρφωση μιας κατάστασης που θα φέρει τις Τράπεζες (πιθανόν και το Δημόσιο έναντι οφειλετών) σε απόλυτα πλεονεκτική θέση.

Κάθε Βορίδης που εμφανίζεται και λέει:
«είμαι υπέρ της κατάσχεσης και της πρώτης κατοικίας», δεν είναι απλά ένας κακός άνθρωπος που δεν λυπάται τους κακόμοιρους μικροϊδιοκτήτες. Είναι ο «λαγός» που τον αμολούν στο ξέφωτο ενός σκοτεινού δάσους για να παίξει συγκεκριμένο παιχνίδι πληρώνοντας το τίμημα που του αναλογεί σε εκείνους που του εξασφάλισαν την πολιτική του ανέλκυση. Τον κάθε «Βορίδη» τον έβαλαν στα σπίτια μας και τον μετέτρεψαν από φιλοχουντικό κατακάθι σε μορφή της σύγχρονης πολιτικής ζωής του τόπου, οι καναλάρχες που όπως περιέγραψα πιο πάνω διατηρούν αρρήκτους δεσμούς με το Τραπεζικό κατεστημένο της χώρας.

Αύριο, η υποτιθέμενη «εθνοσωτήριος κυβέρνηση» θα βγει μπροστά και θα αναγγείλει μέτρα προστασίας των δανειοληπτών που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, επειδή η κακιά Τρόικα θα έχει πετύχει την κατάργηση του νόμου για την προστασία της πρώτης κατοικίας.

Και θα νομοθετήσουν ένα σύστημα «εγγύησης» της πρώτης κατοικίας στο οποίο θα λαμβάνουν μέρος οι φιλεύσπλαχνες Τράπεζες με κάποιες ακόμα πιο φιλεύσπλαχνες μεγάλες (κι όταν λέω «μεγάλες» εννοώ ΜΕΓΑΛΕΣ!!!) Εταιρείες Real Estate!

Οι Τράπεζες θα καταγγέλλουν τις δανειακές συμβάσεις και θα κάνουν όλο το ανατοκισμένο ποσό άμεσα απαιτητό. Στη συνέχεια και εφόσον θα υπάρχει αδυναμία καταβολής του από τους δανειολήπτες θα τους καλούν για να τους προτείνουν την κατά το νόμο… εναλλακτική λύση για να μην βρεθούν στο δρόμο.

Εκεί θα εμφανίζεται η Εταιρεία (του Λάτση επί παραδείγματι) και θα παριστάνει τον «εγγυητή» του ποσού που απαιτεί η Τράπεζα, έναντι μηνιαίου μισθώματος που θα συμφωνείται για να παραμένει ο δανειολήπτης στο σπίτι του με την ψευδαίσθηση ότι κάποτε μπορεί να επανακτήσει τον τίτλο του υποθηκευμένου του ακινήτου.

Οι τράπεζες (τους) θα εξασφαλίζουν εγγυήσεις για το ποσό και οι εταιρείες αυτές θα κονομάνε τρελά κατέχοντας στο χαρτοφυλάκιο τους χιλιάδες τίτλους ακινήτων που κάποτε ανήκαν στους απλούς μεροκαματιάρηδες πολίτες.

Το ίδιο ακριβώς μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί (και θα εφαρμοστεί) για υποχρεώσεις έναντι της Εφορίας, των Ασφαλιστικών Ταμείων κ.α.

Οι πιο αδύναμοι, που θα αθετούν τους όρους της «εγγύησης» που παρέχει η Εταιρεία θα πετιούνται στο δρόμο ή στην καλύτερη περίπτωση θα υπογράφουν τη δέσμευση του λογαριασμού μισθοδοσίας ή και θα αναγκάζονται να παραχωρήσουν κάποιο χωραφάκι ή οικόπεδο που έχουν κληρονομήσει στο χωριό απ τους γονείς τους.

Στη Νέα Τάξη πραγμάτων, που ευαγγελίζονται οι θιασώτες της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» η ιδιοκτησία θα είναι προνόμιο λίγων και εκλεκτών και η οριακή επιβίωση καθημερινός Γολγοθάς των πολλών και αδύναμων.

Μιλάμε για τον απόλυτο έλεγχο των μαζών, που εξαθλιωμένες θα άγονται και θα φέρονται από κυβερνήσεις που θα φροντίζουν για την «δημοκρατική ομαλότητα» και θα επαίρονται για τις δικλείδες ασφαλείας που βάζουν για να έχουμε ένα πιάτο φαγητό, στοιχειώδη παιδεία (επικίνδυνο πράγμα η παιδεία ενός λαού για εκείνους που θέλουν να τον ελέγχουν) και στοιχειώδη δημόσια υγεία.

Αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν ως «σενάρια επιστημονικής φαντασίας», τότε σίγουρα το σύστημα έχει πετύχει τους σκοπούς του και οι ελπίδες να αντιδράσουμε ως κοινωνία είναι απειροελάχιστες.

Νομίζω ότι οι διαφαινόμενες εξελίξεις δίνουν μια απάντηση στην πρεμούρα των κρατούντων να πείσει την κοινή γνώμη ότι η παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη είναι πρωτεύον Εθνικός στόχος.

Και μη χειρότερα…

Πόσα λεφτά το χρόνο βγάζουν οι 4 μεγαλοδημοσιογράφοι του MEGA

Σύμφωνα με το περιοδικό Unfollow που κυκλοφορεί «τη διετία της κρίσης και του µνηµονίου η οικογένεια (ατοµικό εισόδηµα και εταιρεία) Πρετεντέρη δήλωσε κάτι παραπάνω από...700.000 ευρώ, ο Μανώλης Καψής 250.000 ευρώ, ο Νίκος Στραβελάκης 430.000 ευρώ, ο Παύλος Τσίµας 410.000 ευρώ και η Όλγα Τρέµη 480.000 ευρώ».

Το Unfollow επισημαίνει πως «Το τηλεοπτικό κανάλι στο οποίο εργάζονται οφείλει εκατοντάδες εκατοµµύρια ευρώ σε τραπεζικά δάνεια. Και οι τράπεζες, τις οποίες ετοιµαζόµαστε να αναχρηµατοδοτήσουµε τη στιγµή που η λιτότητα µας σφίγγει ολοένα και περισσότερο, εξακολουθούν να χορηγούν δάνεια στο MEGA». Και φυσικά, τα συμβόλαιά τους ήταν ακόμα μεγαλύτερα, όταν στήριζαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία.

Και βέβαια η απορία παραμένει. Ο καλός αριστερός δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας είχε γράψει πέρσι «πώς γίνεται, μετά από 35 χρόνια εργασίας, κάποια από αυτά καλοπληρωμένης, να έχω στον τραπεζικό μου λογαριασμό ίσα-ίσα το ισόποσο των τριών επόμενων δόσεων του στεγαστικού μας δανείου, ούτε μια μετοχή, ούτε έναν off shore λογαριασμό».

Aυτά γράφει το περιοδικό Unfollow κι αν είναι σωστά, αυτοί το ξέρουν. Εμείς πάντα κρατάμε επιφυλάξεις σε τέτοιες περιπτώσεις, επειδή η κρίση οδηγεί τους δημοσιογράφους σε ανθρωποφαγία...

taxalia.blogspot.com/2012/10/4-mega.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/nJOIs+%28TaXalia:+Macedonia%27s+Nr.1+blog%29

H σκληρή παρτιδα των 31,5 ΔΙΣ Λεηλασία- Συμβατικός/ οικονομικός πόλεμος- αυτοκρατορίες- αντίδραση

“Ο κοινωνικός καπιταλισμός, η μικτή οικονομία καλύτερα, (στην οποία οι κοινωφελείς, οι στρατηγικές και οι κερδοφόρες μονοπωλιακές επιχειρήσεις ανήκουν στο κράτος, ενώ όλες οι υπόλοιπες στους ιδιώτες), σε «περιβάλλον» άμεσης δημοκρατίας, όπου οι Πολίτες συμμετέχουν μέσω δημοψηφισμάτων τόσο στις αποφάσεις, όσο και στον έλεγχο του κράτους, είναι το σύστημα που μπορεί να εγγυηθεί την καταπολέμηση της ανεργίας – όπως επίσης τη δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων, την αειφόρο ανάπτυξη και την ελευθερία”.


Η απειλή της χρεοκοπίας λειτουργεί πολύ επιτυχημένα - αφού επιτρέπει τη θυματοποίηση των μαζών, την υποδούλωση ολόκληρων κρατών, καθώς επίσης την επιβολή ειδικών φόρων, με στόχο τη διευκόλυνση των εκάστοτε εισβολέων...

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω το «σύστημα», η Ευρωζώνη δηλαδή, είναι έτσι «φτιαγμένη», ώστε να παράγει πλούτο (πλεονάσματα) για ορισμένες χώρες και φτώχεια (ελλείμματα) για κάποιες άλλες. Πρόκειται λοιπόν αναμφίβολα για μία «ελαττωματική κατασκευή», η οποία δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει ως έχει.

Η κεντρική τράπεζα του συστήματος, η ΕΚΤ, δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά – αφού από τη μία πλευρά είναι αδύνατον να συνεχίζει να αγοράζει επισφαλή ομόλογα, έχοντας ίδια κεφάλαια μόλις 11 δις €, ενώ από την άλλη δεν γίνεται να χειρίζεται τις οικονομίες 17 διαφορετικών μεταξύ τους κρατών, με ένα και μόνο βασικό επιτόκιο.

Για παράδειγμα, απαιτείται άμεση αύξηση του βασικού επιτοκίου στη Γερμανία (μεγεθύνεται ήδη η φούσκα ακινήτων), για να αποφευχθεί η υπερθέρμανση της οικονομίας της - ενώ στην Ιταλία μείωση, για να ξεφύγει από την ύφεση. Από την άλλη πλευρά, είναι θεσμοθετημένος ουσιαστικά ο αθέμιτος ανταγωνισμός εντός μίας τέτοιας νομισματικής ένωσης - αφού είναι δεδομένος όταν πρόκειται για ίσες μεταξύ τους επιχειρήσεις, οι οποίες διέπονται από διαφορετικά επιτόκια δανεισμού.

Για να μπορέσει τώρα να επιβιώσει η Ευρωζώνη θα πρέπει, παράλληλα με την ενίσχυση της ΕΚΤ από ένα «δυναμικό» ESM με τραπεζική άδεια και κεφάλαια άνω του 1 τρις €, με ευρωομόλογα, με κοινό τραπεζικό σύστημα κλπ., να συμβούν τα παρακάτω:

• (α) είτε να ενισχυθεί ο πληθωρισμός στις πλεονασματικές χώρες του Βορά (αύξηση μισθών και κατανάλωσης με προϊόντα του Νότου, έτσι ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα των ελλειμματικών ισοζυγίων τρεχουσών συναλλαγών, καθώς επίσης της αποβιομηχανοποίησης),
• (β) είτε να αυξηθεί η φορολογία στο Βορά, έτσι ώστε να μεταφέρονται οι επί πλέον «πόροι» (πλεονάσματα) στο Νότο – ουσιαστικά δηλαδή να αμοιβαιοποιηθεί το χρέος, σε συνθήκες αλληλεγγύης.

Εάν δεν συμβεί ούτε το ένα, αλλά ούτε και το άλλο, η Ευρωζώνη είναι δυστυχώς καταδικασμένη να αποτύχει – όπου, στην προκειμένη περίπτωση, θα ήταν προτιμότερη η ελεγχόμενη επιστροφή όλων των χωρών μαζί στην αφετηρία (προ ευρώ περίοδο), από την ανεξέλεγκτη κατάρρευση.

Περαιτέρω, ο Βοράς και ειδικά η Γερμανία έχει μεγαλύτερη ανάγκη σήμερα να διατηρήσει το ευρώ, από ότι ο Νότος – με την Ισπανία και την Ιταλία να έχουν πολύ καλύτερες προοπτικές εκτός ευρώ.

Η Ελλάδα, στην οποία η έκθεση της Τρόικα λέγεται ότι διαπιστώνει «τρύπα» 30 δις € (από τα 20 δις που αναφερόταν χθες και τα 10-15 δις που αποδέχεται η κυβέρνηση), είναι δυστυχώς εγκλωβισμένη στο ευρώ – ενώ ευρίσκεται πια στο έλεος των δανειστών της, με ελάχιστες πιθανότητες να ξεφύγει από το μοιραίο.

Σε κάθε περίπτωση, η πληρωμή ή μη της επόμενης δόσης, θα είναι καθοριστική για το μέλλον της – με αρκετούς να αναφέρονται στην τελική παρτίδα (poker) των 31,5 δις €, η οποία μάλλον θα ολοκληρωθεί μετά τις αμερικανικές εκλογές (ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, είμαστε ανέκαθεν εναντίον της συνέχισης του δανεισμού, προτιμώντας τις επώδυνες μεν, αλλάκαθαρές, βιώσιμες λύσεις).

Τέλος, το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης χαρακτηρίζεται εύλογα ως μία βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της – με ελάχιστες πιθανότητες να μην εκραγεί, στην περίπτωση ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας κάποιων χωρών μελών ή διάλυσης της νομισματικής ένωσης.

Με δεδομένο τώρα το γεγονός ότι, η Ευρώπη αποτελεί το βασικό δανειστή των αναπτυσσομένων κρατών, η απειλή αυτή δεν είναι καθόλου αμελητέα για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Η σκανδαλώδης λεηλασία

Η μετοχή του ΤΤ (σχεδιάζεται να ιδιωτικοποιηθεί άμεσα), κατέρρευσε μετά την ανακοίνωση του υπουργού οικονομικών - σύμφωνα με την οποία η πλέον ασφαλής κάποτε τράπεζα (μεγάλη καταθετική βάση, ελάχιστες επισφάλειες), δεν είναι πια βιώσιμη. Η κυβέρνηση βέβαια δεν ανέφερε ότι, οι δυσκολίες του ΤΤ οφείλονται στο «φόρτωμα» του με ομόλογα του δημοσίου, λίγο πριν από το «κούρεμα» τους.

Η μετοχή του ΟΠΑΠ (πέρυσι περί τα 14 €, σήμερα 3,90 €) ευρίσκεται επίσης σε ελεύθερη πτώση - με αποτέλεσμα, η προγραμματισμένη «εκποίηση» του 29% να υπολογίζεται στην τιμή των 3-4 € ανά μετοχή (όταν η αμερικανική Fernbank ανέφερε ότι, υπό προϋποθέσεις, η αξία του ΟΠΑΠ θα μπορούσε να ανέλθει στα 47 δις €, από μόλις 1,26 δις € σήμερα).

Η τοποθέτηση δε ότι, το κράτος θα εισπράττει φόρο επί των κερδών του οργανισμού, από τους ιδιώτες που θα το αγοράσουν, είναι μάλλον «απατηλή» – αφού οι πολυεθνικές πολύ σπάνια εμφανίζουν κέρδη στους ισολογισμούς τους, φοροδιαφεύγοντας νόμιμα.

Στα πλαίσια αυτά, σε συνδυασμό με τα νέα μέτρα λιτότητας (11,8 δις €), θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τον επίλογο από ένα παλαιότερο κείμενο μας (Η λεηλασία της Τουρκίας), σχετικό με τις μεθόδους των εισβολέων:

“Με κριτήριο την τραυματική εμπειρία της Τουρκίας, συμπεραίνεται χωρίς καμία αμφιβολία ότι, η προσέγγιση του μονοπωλιακού καπιταλισμού στην επίλυση των προβλημάτων χρέους, συνίσταται στη «μετακύλιση» ολόκληρου του κοινωνικού κόστους στα ασθενή εισοδηματικά στρώματα – επειδή αυτά αποτελούν την συντριπτική, αλλά και αδύναμη πλειοψηφία.

Επίσης συμπεραίνεται πως η σχέση μίας χώρας με το ΔΝΤ δεν είναι σε καμία περίπτωση χρονικά περιορισμένη – ενώ δεν λύνει κανένα από τα πραγματικά προβλήματα της Οικονομίας της. Τέλος ότι, η αλλαγή της εκάστοτε κυβέρνησης, του «τρέχοντος» κόμματος εξουσίας καλύτερα, δεν σημαίνει ουσιαστικά τίποτα για τους συνδίκους του διαβόλου – αντίθετα, έχει μάλλον προϋπολογισθεί, με την υφιστάμενη κυβέρνηση να θεωρείται «νομοτελειακά αναλώσιμη».

Στο παράδειγμα της Τουρκίας, η νέα κυβέρνηση και όχι η παλαιά, ήταν αυτή που αφενός μεν «διεύρυνε» την εξαθλίωση των Πολιτών της, αφετέρου ξεπούλησε σχεδόν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας - παραμένοντας σταθερά «υποτελής» του Καρτέλ και των τοκογλύφων, χωρίς παραδόξως να διακινδυνεύει την εκλογική της δύναμη. Φυσικά το ξεπούλημα έγινε «έντεχνα», αφού ακολούθησε 2-3 έτη μετά την εκλογική της νίκη και τη σταθεροποίηση της στην εξουσία”.

Κλείνοντας έχουμε την άποψη πως η Ελλάδα αποτελεί ένα πραγματικό El Dorado – αφού οι ευκαιρίες εξαγοράς των περιουσιακών της στοιχείων από τους κερδοσκόπους, σε τιμές ευκαιρίας (τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις υπολογιζόταν στα 50 δις €, ενώ σήμερα περιορίσθηκαν στα 15 δις € !), είναι πάρα πού μεγάλες.

Από την άλλη πλευρά, οι υγιείς αντιδράσεις των Ελλήνων απέναντι στους εισβολείς μειώνονται συνεχώς, με τη μέθοδο του βομβαρδισμού τους με προβλήματα επιβίωσης - τα οποία δεν τους αφήνουν καθόλου χρόνο ή/και διάθεση, για να ασχοληθούν με το μέλλον της πατρίδας τους και των παιδιών τους.

Ευρώ ή δραχμή;

Ερώτηση: Υπάρχουν αξιόλογοι οικονομολόγοι, οι οποίοι υποστηρίζουν την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή. Εσείς όμως γράφετε ότι, "η παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη, σε καθεστώς προτεκτοράτου, δεν είναι ότι καλύτερο θα επιθυμούσε κανείς – η έξοδος της όμως θα οδηγούσε δυστυχώς σε μία τεράστια οικονομική, κοινωνική, ενδεχομένως και γεωπολιτική τραγωδία".Τι να πιστέψω εγώ και τι να κάνω;

Απάντηση: Σε γενικές γραμμές (υπάρχουν αρκετές αναλύσεις μας), όλοι όσοι τάσσονται υπέρ της δραχμής, συνδέουν την τοποθέτηση τους με την άρνηση πληρωμής του εξωτερικού δημοσίου χρέους, καθώς επίσης με την ταυτόχρονη μετατροπή του ιδιωτικού χρέους σε δραχμές - έτσι ώστε να μην υποστούν και τα δύο τις συνέπειες μίας πιθανότατης υποτίμησης της τάξης του 50-70%, η οποία θα οδηγούσε τόσο το δημόσιο, όσο και αρκετούς ιδιώτες (ειδικά τις τράπεζες) στη χρεοκοπία (αφού θα αύξανε ανάλογα τα χρέη).

Κατά την υποκειμενική μας όμως άποψη, κάτι τέτοιο είναι εντελώς ουτοπικό - αφού αφενός μεν οι δανειστές μας δεν θα δεχόταν τη μονομερή διαγραφή των απαιτήσεων τους, αφετέρου δεν έχουμε πια τη δυνατότητα μετατροπής του εξωτερικού χρέους σε δραχμές (μετά την εγκληματική συμφωνία του Οκτώβρη του 2011 - PSI). Εκτός αυτού, η μετατροπή του ιδιωτικού χρέους σε δραχμές, θα οδηγούσε στη χρεοκοπία τις ελληνικές τράπεζες (οι οποίες ήταν σχετικά υγιείς πριν το PSI), πολλές επιχειρήσεις και γενικότερα όλους τους εγχώριους δανειστές.

Εάν φυσικά είχαμε μία κυβέρνηση, η οποία θα μπορούσε να "πουλήσει" την έξοδο μας (πληρώσαμε πολύ ακριβά το ευρώ, με την αποβιομηχανοποίηση κλπ., οπότε αποτελεί σημαντικότατο περιουσιακό μας στοιχείο, το οποίο θα είμαστε ανόητοι εάν χαρίζαμε), θα υπήρχαν ίσως κάποιες ελπίδες περιορισμού της καταστροφής. Στη συνέχεια όμως, η ανάγκη ύπαρξης συναλλάγματος για την πληρωμή των εισαγωγών μας, δεν θα ήταν καθόλου εύκολο πρόβλημα στην επίλυση του.

Ολοκληρώνοντας, δεν πρέπει να περιορίζει κανείς τις συνέπειες μόνο στο οικονομικό σκέλος, αφού υπάρχει επί πλέον το κοινωνικό, καθώς επίσης το γεωπολιτικό. Ειδικότερα, η έξοδος μίας χώρας από την Ευρωζώνη προϋποθέτει την έξοδο της από την ΕΕ - όπου εμείς έχουμε την άποψη ότι, καμία χώρα σήμερα δεν μπορεί να επιζήσει μόνη της, έχοντας απέναντι της μία Ενωμένη Ευρώπη, τις Η.Π.Α., την Κίνα κλπ. Πόσο μάλλον όταν ευρίσκεται σε μία περιοχή υψηλού κινδύνου, συνορεύοντας με εξαιρετικά προβληματικά κράτη.

Συμβατικός και οικονομικός πόλεμος

Σε έναν συμβατικό πόλεμο, υπάρχει η δυνατότητα άμυνας μίας χώρας από το στρατό της – ο οποίος έχει ορκιστεί στο σύνταγμα να προστατεύει την πατρίδα του, με κάθε θυσία.

Σε έναν οικονομικό πόλεμο όμως ο στρατός, όπως φαίνεται, είναι εντελώς ανίσχυρος και δεν μπορεί να προστατέψει την πατρίδα του από τη λεηλασία και την υποδούλωση - υπακούοντας, ως οφείλει, στις προσταγές του συντάγματος.

Πρόκειται λοιπόν για ένα ακόμη πλεονέκτημα της εισβολής σε μία χώρα, με τη βοήθεια των οικονομικών όπλων - φυσικά με την ταυτόχρονη άσκηση «ωμής» ψυχολογικής βίας, η οποία οδηγεί αρκετούς πολίτες στα άκρα. Όμως, μέχρι πότε οι πολίτες ενός έθνους θα επιλέγουν την αυτοκτονία, αντί της εξέγερσης;

Αυτοκρατορίες

Οι μεγάλες αυτοκρατορίες σπάνια καταστρέφονται από εξωτερικές επιθέσεις – συνήθως καταρρέουν «υπό το βάρος» των εσωτερικών αντιθέσεων και διαφωνιών, οι οποίες σήμερα απειλούν την Ευρωζώνη.

Η διαχείριση της υπερχρέωσης ήταν ανέκαθεν μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της Πολιτικής. Στην αρχαιότητα, η συνήθως σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ δανειστών και οφειλετών, κατέληγε σε βίαιες συγκρούσεις και σε πολέμους - επειδή η εναλλακτική δυνατότητα, για την απαλλαγή από τα χρέη, ήταν η Δουλεία.
Στη σημερινή Ευρώπη, αλλά και στον υπόλοιπο πλανήτη, η επίλυση ανάλογων προβλημάτων επιχειρείται μεν πιο «πολιτισμένα», με οικονομικούς όρους δηλαδή, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: η προσπάθεια υποδούλωσης ή/και λεηλασίας των οφειλετών από τους δανειστές.

Η τιμή της δειλίας

Η Ιστορία είναι γεμάτη από προδοσίες, από προδότες, από εκβιαστές, από εκβιαζομένους, καθώς επίσης από δειλούς λαούς - οι οποίοι προτιμούν την υποδούλωση, από την επώδυνη εξέγερση εναντίον αυτών που επιβουλεύονται την Ελευθερία και τη Δημοκρατία στη χώρα τους.

Στα πλαίσια αυτά, με στόχο την δημιουργία σύγχρονων σκλάβων, άβουλων, φθηνών υπηρετών της παγκόσμιας και τοπικής ελίτ,η απειλή της χρεοκοπίας λειτουργεί πάρα πολύ επιτυχημένα - αφού επιτρέπει τη θυματοποίηση των μαζών, την υποδούλωση ολόκληρων κρατών, καθώς επίσης την επιβολή ειδικών φόρων και «κυρώσεων» κάθε είδους, με στόχο τη διευκόλυνση των εκάστοτε εισβολέων.

Η τιμή της δειλίας είναι προφανώς η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, η καταστροφή της μεσαίας τάξης, στην οποία στηρίζεται η Δημοκρατία, καθώς επίσης η μετατροπή της χώρας σε επίσημο προτεκτοράτο.

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright),Αθήνα, 25 Σεπτεμβρίου 2012
sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/-315--2012092574269/